همه چیز در آستانه انفجار! /
در حالی که سیاستمداران طرفهای مهم در منطقه اطمینان دارند یک گام اشتباه می تواند منطقه را به سمت جنگی فراگیر سوق دهد، بر این مساله تاکید می کنند که شرایط هر لحظه در معرض انفجار قرار دارد. در حقیقت، آرامش نسبی که در دوره گذشته در منطقه حاکم بود، در تمام جبهه ها، در حال متشنج شدن است.
پایگاه خبری تحلیلی انتخاب (Entekhab.ir) :

رای الیوم: احتمال درگیری نظامی ایران و اسرائیل چقدر است؟

رای الیوم نوشت: به نظر می رسد حوادث در منطقه خاورمیانه به سرعت در حال وقوع است؛ ارتش اسرائیل اعلام کرده است که 10 موشک از نوار غزه شلیک شده؛ این در حالی است که چند ساعت قبل از این حادثه، خطوط دفاع زمینی حزب الله توانست یک پهپاد رژیم صهیونیستی را ساقط کرده و باعث غافلگیری اسرائیل شود.

به گزارش پایگاه اطلاع رسانی شهدای مدافع حرم به نقل از اعتدال، با وجود حادثه های پی در پی در تنگه هرمز، شاهد هیچگونه پاسخ میدانی از سوی آمریکا نیستیم؛ علاوه بر اینکه با وجود اظهارات نتانیاهو در مورد اینکه ایران موشکهای کروزی در اختیار دارد که می تواند به کشتی های اسرائیلی و عمق این رژیم برساند، ایران نسبت به انجام عملیات شتابزده ای علیه اسرائیل، در جبهه دریایی، اقدام نکرده است؛ بویژه آنکه اسرائیلی ها شبه نظامیان ایرانی در عمق عراق را هدف می گیرند.

با کشته شدن البغدادی، مرحله تروریستی تازه ای آغاز شده است، که این مرحله می تواند از نتایج و تبعات عملیات چشمه صلح ترکیه نیز باشد. در این میان، در حالی که سیاستمداران طرفهای مهم در منطقه اطمینان دارند یک گام اشتباه می تواند منطقه را به سمت جنگی فراگیر سوق دهد، بر این مساله تاکید می کنند که شرایط هر لحظه در معرض انفجار قرار دارد. در حقیقت، آرامش نسبی که در دوره گذشته در منطقه حاکم بود، در تمام جبهه ها، در حال متشنج شدن است.

طبق ارزیابی های اسرائیل، افزایش سطح تنش ها، به این معناست که ایران نزدیک به اتخاذ تصمیم خود در مورد«برخورد» مستقیم یا غیر مستقیم با آنها است. در این صورت، تهران و محورش، توان خود را در دو جنگ،(حملات اسرائیل به پایگاههای ایرانی در سوریه و عراق) تقسیم نمی کنند و در یک عملیات انتقام جویانه و دردناک، به اسرائیلی ها پاسخی می دهند که منجر به تغییر نقشه جغرافیایی منطقه شده و به میدانهای دیگری نظیر لبنان و غزه منتقل می شود.

علاوه بر اینکه اسرائیل می داند ادامه تحرکاتش در لبنان و عراق، به معنای نشان دادن چراغ سبزی برای وقوع یک جنگ بزرگ است؛ بویژه آنکه پیش از این، سازمان های جاسوسی و اطلاعاتی غرب، بارها در مورد خسارتهایی که در جنگ احتمالی می تواند به اسرائیل وارد شود، هشدار داده اند و همین نکته، باعث شده است تا اسرائیل اعلام حالت آماده باش کرده و سامانه های دفاع هوایی خود را در جبهه های شمالی و جنوبی، مستقر کند. گذشته از اینکه سفارت خانه های اسرائیل نیز در تمام جهان تعطیل شده است. به این ترتیب، صحبت از عملیات استراتژیکی است، که می تواند اسرائیل را وادار به واکنش کند.

این نبرد می تواند سیل موشکها را از سمت نوار غزه و ایران، متوجه اسرائیل کند، که این به نفع ایران است و به ان فرصتی می دهد تا بار دیگر برگ های برنده فشار و چانه زنی خود را روی میز گذاشته و زمینه را برای مذاکره با ایالات متحده در مورد توافق هسته ای جدید و برطرف شدن تحریمها، ایجاد کند.

البته لازم به ذکر است که تنش زایی، به نفع شخص نخست وزیر اسرائیل است و می تواند عاملی باشد برای نجات او از شرایط سیاسی فعلی و شکست او در تشکیل دولت؛ چرا که وقوع یک حادثه امنیتی بزرگ، احزاب اسرائیلی را به ناچار مجبور به پیوستن به یک دولت واحد می کند.

اما با وجود هشدارهایی که رسانه های اسرائیلی در مورد وقوع جنگ مطرح می کنند، در صورت آشکار شدن نشانه های این درگیری، اسرائیل زلزله ای به خود می بیند که تاکنون شاهد آن نبوده است.

العهد: موشک های ایرانی، بیم نتانیاهو از عاقبت یمن

العهد نیز نوشت: صحبت‌های اخیر نتانیاهو در مورد اضافه کردن یمن به جمع دولت‌هایی که خطر تازه‌ای برای رژیم صهیونیستی هستند، ابعاد متعددی دارد که در ادامه به آن می‌پردازیم.

العهد در ادامه این ابعاد را بررسی کرده است.

بعد داخلی: طبیعی است که نخست وزیر اسرائیل، سعی دارد با گسترده کردن دایره خطرات علیه این رژیم، طرف‌های داخلی را برای مقابله با خطر بزرگ، گرد هم جمع کند؛ امری که مسئولان اسرائیلی ضعیف، که از تایید و حمایت داخلی برخوردار نیستند، به آن متوسل می‌شوند و قطعا نتانیاهو نیز از این اصل، مستثنا نیست.

بعد منطقه‌ای و بین المللی: می‌توانیم این مساله را به رابطه اسرائیل با عربستان سعودی و ایالات متحده ارتباط دهیم. در مورد عربستان، نتانیاهو قصد دارد از موضع ریاض در مقابله با یمن، حمایت کند و ایران را مسئول حملات آرامکو نشان دهد؛ تا به این شکل، بر شکست نظامی و میدانی ریاض در مقابل یمنی ها، سرپوش بگذارند.

اما در مورد آمریکا، نتانیاهو قصد دارد با ادعا‌های خود در مورد استقرار موشک‌های ایرانی در یمن، از مانور فشار آمریکا علیه ایران، حمایت کند.

بعد نظامی: این بعد، به دو گرایش تقسیم می‌شود: گرایش اول، به جایگاه یمن در دریای سرخ و گرایش دوم، به جایگاه جغرافیایی یمن نسبت به فلسطین باز می‌گردد.

به نسبت جایگاه یمن در دریای سرخ: هر گونه حضور قدرتمند یمنی در سواحل غربی دریای سرخ، می‌تواند تهدید بزرگی برای تحرکات دریایی اسرائیل در این دریا و بین خلیج العقبه و باب المندب باشد؛ بویژه آنکه دریای سرخ، حیات خلوت دشمن صهیونیستی محسوب می‌شود، که اهمیت استراتژیک زیادی برای ان دارد.

از حیث موقعیت جغرافیایی یمن نسبت به فلسطین اشغالی، اگر خطر شلیک موشک‌های بالستیک استراتژیک به سمت اسرائیل، از ناحیه مرز‌های شرقی-شمالی آن را مدّ نظر داشته باشیم، باید گفت: یمن می‌تواند خط مقابله دیگری از سمت جنوب شرق باشد و با وجود فاصله، فرصت تهدید بزرگی علیه رژیم صهیونیستی را فراهم کند.

در شرایطی که مانور سامانه دفاعی اسرائیل منحصر به محور شمال و شرق، یا خط ایران-عراق-سوریه-لبنان است، گسترش این مانور از سمت جنوب، که رادار‌ها و تجهیزات بیشتری می‌طلبد، برای صهیونیست‌ها دشوار است.

بر این اساس، می‌توانیم دلیل نگرانی‌های جدی مسئولان اسرائیلی از گسترش ظرفیت‌های استراتژیک یمن را دریابیم؛ آنچه که می‌تواند عامل مؤثری در حمایت از درگیری گسترده بین رژیم صهیونیستی و محور مقاومت، به رهبری ایران باشد.

نشنال اینترست: موشک جدید ایران، خبری خوشایند برای اسرائیل
نشنال اینترست نوشت: ایران اخیرا سامانه‌ای را رونمایی کرده است که راکت‌های زمین به زمین غیر هدایت شونده را به موشک‌های نقطه زن تبدیل می‌کند.

هفته نامه دفاعی جین تحلیل زیر را بر اساس تصاویر رژه نظامی ایران در اوایل این ماه ارائه کرده است: «سامانه لبیک شبیه به واحد‌های نقطه زن راکت‌های جامد فاتح ۱۱۰ به نظر می‌رسد، اگرچه سطوح کنترل مثلثی آن وارونه شده اند. این کیت هدایت کننده بین موتور راکت و کلاهک متصل میشود تا بتواند پرتابه را به سمت هدف خود هدایت کند. علاوه بر این، به نظر می‌رسد که میتوان از این سامانه برای شلیک راکت‌های توپخانه‌ای زلزال نیز استفاده کرد».

این خبر باعث نگرانی بسیاری از کارشناسان نظامی اسرائیل شده است. آن‌ها اشاره می‌کنند که گروه نیابتی ایران یعنی حزب الله حدود ۱۵۰ هزار راکت در زرادخانه خود دارد. در حال حاضر بیشتر این راکت‌ها تسلیحات معمولی غیر هدایت شونده هستند. آقای یوزی رابین، کارشناس مسائل دفاعی در مصاحبه با روزنامه تایمز اسرائیل گفت: «البته ایرانی‌ها در طول سال‌های گذشته در حال کار بر روی این نوع سامانه‌ها بوده اند و این موضوع برای ما غافل گیر کننده نیست. پیش از این ایران کیت‌های هدایت شونده برای خانواده موشک‌های فاتح ۱۱۰ را تولید کرده بود».

او ادامه داد: «اما بدون تردید آیرودینامیک باله‌های این سامانه جدید به نظر می‌رسد و نمونه آن در ایران یا کشور‌های دیگر مشاهده نشده است. به عبارت دیگر، ایرانی‌ها به جای کپی کردن سیستم‌های خارجی اقدام به طراحی یک سامانه جدید کرده اند و این موضوع نشانه افزایش اعتماد به نفس آن‌ها است. هدف از طراحی آیرودینامیک جدید افزایش قابلیت مانور راکت‌های ارتقا یافته است»

راکت‌های غیر هدایت شونده از زمان جنگ جهانی دوم در بیشتر درگیری‌های نظامی استفاده شده اند. البته شما با شلیک چند راکت به طور هم زمان از یک راکت انداز می‌توانید تلفات سنگینی به دشمن وارد کنید. اما راکت‌های توپخانه‌ای تسلیحات غیر دقیقی هستند که برای موثر بودن متکی به اشباع دشمن با آتش سنگین خواهند بود.

در صورتی که ایران بتواند یک راکت غیر هدایت شونده را به یک موشک نقطه زن تبدیل کند، سطح کارایی راکت به مقدار قابل توجهی افزایش پیدا خواهد کرد. ایران انواع مختلفی از سیستم‌های راکت انداز دارد که مبتنی بر طراحی‌های قدیمی شوروی سابق هستند. برای مثال می‌توان به سیستم فلق-۱ اشاره کرد که مشابه با سیستم راکت انداز بی ام-۲۴ شوروی است. ایران همچنین چندین نوع موشک بالستیک هدایت شونده همچون فاتح-۱۱۰ را در اختیار دارد که دارای بردی بیشتر از صد مایل و سیستم هدایت جی پی اس است.

نگرانی اسرائیلی‌ها در مورد سامانه جدید قابل درک است. در صورتی که ایران سامانه‌های تبدیل راکت‌های غیر هدایت شونده به موشک‌های نقطه زن را در اختیار حزب الله قرار دهد، تمام نقاط استراتژیک اسرائیل از جمله پالایشگاه ها، پایگاه‌های نظامی و نیروگاه‌های برق در تیر رس نیرو‌های حزب الله قرار می‌گیرند. در صورتی که این راکت‌ها از قابلیت مانور بالایی برخورد باشند، میتوانند از سیستم‌های ردگیری اسرائیل همچون سامانه دفاع موشکی گنبد آهنین فرار کنند.

سعودی‌ها نیز باید نگران تقویت قابلیت‌های نظامی ایران باشند. ماه گذشته شاهد حملات موشکی و پهپادی گسترده‌ای علیه تاسیسات نفتی عربستان بودیم. شبه نظامیان حوثی تحت حمایت ایران ابتدا مسئولیت این حملات را بر عهده گرفتند. اما آمریکا و عربستان معتقدند که این حملات از داخل خاک ایران یا عراق پیاده سازی شده اند. ریاض در سال‌های گذشته میلیارد‌ها دلار بر روی دست یابی به سامانه‌های دفاع موشکی پاتریوت و رادار‌های پیشرفته سرمایه گذاری کرده است. اما این سیستم‌ها نتوانستند موشک‌ها و پهپاد‌های ایران را شناسایی کنند. عربستان چگونه می‌تواند از خود در مقابل موجی از راکت‌های هدایت شونده دفاع کند؟