این روزها همزمان است با چهارمین سالگرد شهادت محمدرضا فخیمی هریس؛ یکی دیگر از شهدای مدافع حرم دهه هفتادی که نماد نسل جوان ایرانی شدند. وی که سال 1370 در شهر تبریز متولد شد. به خاطر هوش سرشاری که داشت، در هشت سالگی قرآن را به سه زبان عربی، فارسی و ترکی مسلط بود و در 11 سالگی در مسجد یادواره‌های شهدا و کلاس‌های احکام و قرآن برگزار می‌کرد. وی با اینکه در رشته پزشکی قبول شد، اما از تحصیل در این رشته انصراف داد و وارد سپاه پاسداران انقلاب اسلامی شد تا سریع‌تر به مقصدش یعنی شهادت برسد. سرانجام نیز اواخر آذر سال 94 در حلب سوریه به آرزوی خود رسید و جام شهادت را نوشید.
شهید مدافع حرم محمدرضا فخیمی هریس در بخشی از وصیت‌نامه‌اش نوشته بود: «اینجانب بنده گناهکار درگاه خداوند از شما امت شهیدپرور تقاضا دارم که مطیع محض ولایت حضرت امام خامنه‌ای‌(مدظله‌) نه در حرف بلکه در عمل، اینگونه نباشید که به خاطر حرف این و آن و عده‌ای منحرف حرف ولی در روی زمین بماند یا اگر حرف ولی را مخالف با میل شخصی دیدیم به آن عمل نکنیم. حال که دست بنده از دنیا کوتاه است و زمان ظهور حضرت ولیعصر‌(عج) را ندیدم، اگر ایشان را دیدید و زمان ظهور را درک کردید سلام بنده را به ایشان اعلان فرمایید. در پایان از همه بستگان‌‌، دوستان‌، همسفران و کسانی که با آنها معاشرت داشتم طلب حلالیت دارم.»