به گزارش پایگاه اطلاع رسانی شهدای مدافع حرم به نقل از شبکه اطلاع رسانی راه دانا به نقل از اندیمشک جوان: برای سرودن غزلی به پاس قدوم مبارک شما از راه مانده ای چون من خواسته شده برایتان سیاه مشق هایی بنویسم.
پدر بزرگ ما گفت شهادت هنر مردان است، عقل نامرد ما توان فهمیدن این کلمات ناب را نداشت و ماند و ماند تا شد این.
سفرکردگان حریم و حرم! آی حمر زمان فاو و کربلای ۴ و نصر ۴ و انفجار ۱۰ من با شماییم محض رضای خدا سرتان را بالا بگیرید و جواب مان را بدهید.
برایم سخت است عملیات آزاد سازی نبل و الزهرا که بتوانیم چیزی بنویسیم.
شهید عزیزم احمد مجدی برخیز اینجا در شهرمان در گردان در جای جای شهرمان بعد شما انگار همه چیز تمام شده است.
علی قربانی به من بگو خان طومان کجاست؟خان طوم چه کسی است؟
اصلا خان طوماست چه خبر بوده است؟ وقتی تو در کنار تکفیری آرام به جمع مسعود (کبری) حمید صالحی و محمد رضا ایزد پور و عزت حسین زاده و همه ی دوستانمان و دوستانتان رفتید و نمیدانید در اینجا چه خبر شد.نمیدانید چه نوعروسانی که بیوه گشتند.
حلال کن علی جان چه کودکان معصومی که یتیم شدند .
حلال کن علی جان چه کودکان معصومی که یتیم شدند. باز بگویم؟
چه چشمانی که منتظر بر در نشستند.
رحیمی منش بزرگ شنیدم برای آمدنت عده ای صلوات نذر کرده اند.نمیدانم ولی خدا کند فرزندت هنگام برگشت از مدرسه تصویر ناز تو را بر بالای سر در خانه ات ندیده باشند.
الیاسی زلال و بی ادعا ما چگونه سرمان را جلوی شما در قیامت بلند کنیم و بگوییم شرمنده ایم که ما مانده ایم و شما برای این ایران و سوریه و عراق نشود .
ناموسمان به تاراج نرود و دینمان به غارت نرود کشورمان جولانگاه تروریست های تکویری داعشی نشود.
دل به دریا زدید و به مشی حادثه زدید و اذان شهادت سر دادید.
من که اصلا نمیفهمم در اوج درگیری با فرزند حرف زدن تو کیهانی عزیزم یعنی چه؟
این شرم و حیا از شما را درکجا پنهان کنیم ؟
بر ما ببخشید که شب ها آرام و راحت و آسوده کنار زن و بچه هایمان خوابیدیم و شما در اوج عشق از پدر و مادر و همسر و فرزند و همه چیزتان در کندید و پرواز کردید.
آخرین بار که با سردار حاج قاسم سلیمانی حرف شما بینمان آمد با افتخار می گفت دکتر جان همه ی این آدم هایی را که نام بردید خوب میشناسم از سردار پور جوادی تا علی قربانی تا شهدای شهرت .
دکتر جان! اندیمشکی ها غوغا کردند بچه های گردان و شهرم ! من از این حرف در حاج قاسم چقد قد کشیدم و چقدر بلند مثل مادر بچه مرده گریه کردم .به حدی گفت از تو بعید است مقاوم باش و خوشحال.
تو برای روز های نیامده هزار امید جلو فرستادی.
دعا کن عاقبت ما بهشت کنار آن ها باشد. بروید به کارتان برسید ولی به دوستانم که در چولان و ر چل فا و با هم آسمانی شدند بگویید :
این چه رازی است که هر بار بهار
با عزای دل ما می آید

محمد مهدی بهداروند