ایستگاه صلواتی:
دانلود صلواتی تقویم دیو.اری و پوستر شهدا

موقعیت شما : صفحه اصلی » دسته‌بندی نشده
  • شناسه : 15466
  • ۱۴ فروردین ۱۳۹۶ - ۳:۲۴
  • 237 بازدید
  • ارسال توسط :
بحرین در سال ۹۵؛ رویدادها و روندها

بحرین در سال ۹۵؛ رویدادها و روندها

<p class="rtejustify">کشور بحرین از سال 2011 تاکنون آبستن اعتراض و اعتصاب بوده است. حکومت خودکامه و مستبد این کشور به کمک کشورهای خارجی سیاست مشت آهنین را در برابر اعتراضات مردم بحرین در پیش گرفته است. راهبرد امنیتی آل خلیفه در طی 6 سال گذشته انواع و اشکال مختلفی را شامل شده است که از […]

<p class="rtejustify">کشور بحرین از سال 2011 تاکنون آبستن اعتراض و اعتصاب بوده است. حکومت خودکامه و مستبد این کشور به کمک کشورهای خارجی سیاست مشت آهنین را در برابر اعتراضات مردم بحرین در پیش گرفته است. راهبرد امنیتی آل خلیفه در طی 6 سال گذشته انواع و اشکال مختلفی را شامل شده است که از میان آن&zwnj;ها می&zwnj;توان به زخمی و شهید کردن از طریق یورش به تظاهرات، بازداشت و شکنجه معترضان، اعلام وضعیت اضطراری، اخراج کارمندان، حمله به مراکز بهداشتی و اخراج پزشکان و پرستاران، حمله به منازل مردم، لغو تابعیت، محاکمه غیرنظامیان در دادگاه&zwnj;های نظامی، اخراج دانش&zwnj;آموزان و دانشجویان از محل تحصیل، اهانت به اعتقادات دینی مردم و همچنین کنترل رسانه&zwnj;ها و برخورد با فعالان اینترنتی و &hellip;اشاره کرد. از طرفی سکوت رسانه&zwnj;ها و مجامع بین&zwnj;المللی و منطقه&zwnj;ای باعث شده اعتراض و انقلاب این کشور چندان محل بحث و اهمیت نباشد. در این میان تنها ایران بوده است که به حمایت رسانه&zwnj;ای از انقلاب مردم مظلوم بحرین مبادرت ورزیده و تلاش کرده اجازه ندهد جنایت&zwnj;های آل خلیفه در سکوت کامل اتفاق بیافتد. با این وصف در بحرین سال 95 حوادث و تحولات زیادی رخ داده است که در نوشتار پیش رو مورد بررسی قرار می&zwnj;گیرند. با وجود کثرت تحولات، حادثه&zwnj;ای که بتواند تغییر دهنده بازی و شرایط سیاسی و میدانی بحرین باشد به وقوع نپیوسته است. در ادامه سعی می&zwnj;شود مهم&zwnj;ترین حوادث داخلی و خارجی مرتبط با بحرین در سال 95 ذکر شود.</p> <p class="rtejustify"><strong>1- سیاست داخلی</strong></p> <p class="rtejustify"><strong>1-1- حرکت انقلاب بحرین از رویکرد مسالمت&zwnj;آمیز به سمت رویکرد نظامی</strong></p> <p class="rtejustify">انقلاب بحرین در مقایسه با سال 94 رویکرد خشونت&zwnj;آمیز و مسلحانه&zwnj;تری به خود گرفته است. برخورد خشن و امنیتی رژیم آل خلیفه بخشی از بدنه اجتماعی معترض را به این نتیجه رسانده که تصلب سیستم سیاسی حاکم بر بحرین برای معترضان و مطالبات آن&zwnj;ها ارزشی قائل نبوده و حاضر نیست به خواسته&zwnj;های انقلابیون که مطالبات خود را از مسیر صلح&zwnj;آمیز پیگیری می&zwnj;کنند پاسخ درخوری بدهد لذا ناگزیر باید به سمت اتخاذ و در پیش گرفتن روش&zwnj;ها و کنش&zwnj;های خشونت&zwnj;آمیز و امنیتی حرکت کنند. بیشتر قائلان به این رویکرد جوانانی هستند که از احزاب و جمعیت&zwnj;های بزرگ مانند حزب الوفاق که معتقد به برخورد صلح&zwnj;آمیز هستند منشعب شده و حلقه&zwnj;های مخفی و مبارزاتی محدودی را ایجاد کرده&zwnj;اند. جریان الوفاء، جریان سرایا الاشتر (گردان&zwnj;های اشتر) و جریان سرایا المختار از جمله این گروه&zwnj;ها هستند که در سال 95 به اقدامات مسلحانه مبادرت ورزیده و بحران&zwnj;های امنیتی متعددی برای نیروهای امنیتی آل خلیفه ایجاد کرده&zwnj;اند.</p> <p class="rtejustify">تداوم برخوردهای خشن رژیم آل&zwnj;خلیفه در زندانی کردن رهبران معترضین، عدم مصالحه و سر سختی برای اصلاحات و مداخله بازیگران منطقه&zwnj;ای در بحران بحرین و مماشات رهبران معترض در قبال برخورد امنیتی رژیم مستقر در منامه، افزایش حکم محکومیت شیخ علی سلمان از 4 سال به 9 سال و همچنین تداوم محاصره&zwnj;ی منطقه &laquo;دراز&raquo;، محل اقامت &laquo;شیخ عیسی قاسم&raquo; در مسلحانه شدن برخورد و رویکرد بخشی از انقلابیون بی تأثیر نبوده است.</p> <p class="rtejustify">به طور مثال اعدام سه تن از جوانان مبارز شیعه در تحولات بحرین به جرم اقدامات تروریستی موجب شد جریان الوفاء رسماً از آغاز عملیات مسلحانه علیه رژیم حاکم خبر دهد. جریان سرایا الاشتر نیز چند روز پس از اعدام سه جوان انقلابی به یک گشتی نیروهای امنیتی یورش برده و تعدادی از آن&zwnj;ها را کشته و تعدادی را مجروح ساخت. دو ماه بعد از این ماجرا، سرایا المختار یک مینی&zwnj;بوس حامل نیروهای امنیتی در نزدیکی زندان الجو را مورد هدف قرار داد. مدتی قبل نیز وزارت کشور بحرین مدعی شد گروهی مسلح به &laquo;زندان الجو&raquo; در شرق این کشور حمله کرده و شماری زندانی را فراری داده&zwnj;اند. بنا بر گزارش رسانه&zwnj;ها 5 مسلح به زندان الجو حمله کرده، یک زندانبان را کشته و 10 زندانی را فراری داده&zwnj;اند. وزارت کشور بحرین زندانیانی که فراری داده شده&zwnj;اند را به ادعای خود به جرم قتل، اعمال اقدامات تروریستی و خشونت&zwnj;ورزی به اعدام محکوم کرده بوده است.</p> <p class="rtejustify">هم&zwnj;زمان با بیداری اسلامی و انقلاب 14 فوریه 1000 نفر از معترضان به سیستم سیاسی بحرین بازداشت شده و به زندان مذکور انتقال داده شدند. در زندان &laquo;الجو&raquo; علمای مبارزی چون &laquo;شیخ عبدالجلیل المقداد&raquo;، &laquo;شیخ علی سلمان&raquo;، &laquo;شیخ محمد حبیب المقداد&raquo;، &laquo;شیخ میرزا المحروس&raquo; و &laquo;شیخ سعید النوری&raquo; محبوس بوده&zwnj;اند. همین موضوع ادعای رژیم بحرین در مورد هویت فراری داده شدگان مبنی بر گروه&zwnj;های خشونت&zwnj;ورز و قاتل را منتفی کرده و از هویت سیاسی و انقلابی فراری داده شدگان و فراری دهنده&zwnj;گان پرده برداری می&zwnj;کند. عملیات&zwnj;های مسلحانه پیشین را گروه&zwnj;های سرایا الاشتر و سرایا المختار بر عهده گرفته بودند اما این عملیات را هیچ کدام از این گروه&zwnj;ها بر عهده نگرفتند و همین می&zwnj;تواند از تولد جریان و گروهی که به مبارزه سخت معتقد است رونمایی کند. با این وجود دو جریان اصلی انقلاب بحرین یعنی جوانان 14 فوریه و جریان الوفاق حمایتی از این اقدامات مسلحانه انجام نداده&zwnj;اند و همین مسأله می&zwnj;تواند به اختلاف و تعارض میان انقلابیون منجر شود. (1) با این حال نکته قابل توجه در مورد انقلاب بحرین در قیاس با سال 94 مسلحانه&zwnj; و امنیتی شدن رویکرد حداقل بخشی از انقلابیون در قبال مواجهه و رویارویی با رژیم آل خلیفه است.</p> <p class="rtejustify"><strong>2-1- انحلال جمعیت الوفاق به عنوان بزرگ&zwnj;ترین و منسجم&zwnj;ترین جمعیت معترض</strong></p> <p class="rtejustify">الوفاق گروه و جمعیتی است که در سال 2001 تأسیس شده است. حزب و جریان الوفاق،&nbsp;ائتلاف شش&zwnj;گانه بزرگ و تأثیرگذاری را رهبری می&zwnj;کند. بیشتر جمعیت مردم بحرین عضو حزب الوفاق هستند. در سال 2007، 650000 هزار نفر، یعنی نیمی از جمعیت بحرین عضویت الوفاق را پذیرفته بودند و الوفاقی&zwnj;ها به این واسطه اعلام می&zwnj;کردند قادرند نیمی از جمعیت بحرین را زیر نظر و مدیریت داشته باشند. جریان الوفاق از زمان تأسیس و تشکیل خود در رابطه و رفتار با دولت&zwnj; فراز و فرودهای مختلفی تجربه کرده است. به طور مثال این حزب در انتخابات سال 2002 شرکت نمی&zwnj;کند و در انتخابات 2006 مشارکت محدود و مشروطی از خود به نمایش می&zwnj;گذارد؛ اما همین حزب در انتخابات سال 2010 مشارکت فعال داشته و موفق می&zwnj;شود 18 کرسی (45 درصد) از 40 کرسی مجلس را به خود اختصاص دهد. همین حزب در رویکردی منطقی و انقلابی بلافاصله بعد از برخورد خشن رژیم آل خلیفه با انقلابیون از نمایندگی استعفا داده و مجلس را از اعتبار و مشروعیت می&zwnj;اندازد. با این همه رهبری و کادر اصلی حزب همچنان روش مسالمت&zwnj;آمیز را تنها گزینه&zwnj;ی موفقیت و تحقق خواسته&zwnj;های مردم بحرین می&zwnj;دانند. (2)</p> <p class="rtejustify">با این وجود جمعیت الوفاق به&zwnj;گونه&zwnj;ای رفتار نکرده که مشروعیت سیاسی رژیم آل خلیفه را افزایش دهد بلکه کادر اصلی حزب مذکور به دنبال تغییر ساختار و حکومت از طریق مشارکت در قدرت هستند. به طوری که در نتیجه کنشگری آنان پارلمان واقعی، دولت واقعی تشکیل شده و اصلاحات واقعی انجام بگیرد. با این اوصاف رژیم آل خلیفه حتی حاضر نشد حزب الوفاق که در درون ساختار و منطبق بر قانون اساسی کشور فعالیت می&zwnj;کرد را به رسمیت بشناسد.</p> <p class="rtejustify">لذا دادگاه عالی بحرین در تاریخ 27 تیر 1395 جمعیت الوفاق، بزرگ&zwnj;ترین گروه شیعی مخالف در این کشور را منحل و دستور مصادرۀ اموال آن را صادر کرد. بنا بر حکم دادگاه، اموال و دارایی&zwnj;های مصادره شده&zwnj;ی الوفاق باید به خزانه&zwnj;ی دولتی منتقل شود. حزب الوفاق فوراً به حکم اعتراض کرده و تقاضای تجدیدنظر نمود اما پس از سه ماه دادگاه عالی بحرین تجدیدنظر خواهی حزب الوفاق را رد کرده و حکم انحلال این حزب را به اتهام &nbsp;برانگیختن خشونت، تشویق به برگزاری تظاهرات و حمایت از &laquo;تروریسم&raquo; تأیید کرد. همزمان با این حکم شیخ علی سلمان دبیر کل جمعیت الوفاق نیز با افزایش طول زندان مواجه شد و در دادگاه استیناف 4 سال حبس او به 9 سال افزایش یافت. &laquo;خلیل المرزوق&raquo; معاون شیخ علی سلمان نیز در همین راستا بازداشت و به حبس محکوم شد. انحلال جمعیت الوفاق به عنوان بزرگ&zwnj;ترین و منسجم&zwnj;ترین جریان معترض بحرینی ضمن اثبات خودکامگی رژیم آل خلیفه و پافشاری او بر برخورد امنیتی، غیر قابل اصلاح بودن این رژیم مستبد را به اثبات رسانده و گروه&zwnj;های دیگر را به عبور از رویکرد مسالمت&zwnj;آمیز ترغیب کرده است؛ بنابراین به نظر می&zwnj;رسد جمعیت الوفاق با توجه به پایگاه گسترده&zwnj;ی مردمی و امکانات فراوان، اگر چنانچه به جای اصلاح نظام اسقاط نظام را مطالبه می&zwnj;کرد وضعیت انقلاب بحرین و حزب الوفاق از سرنوشتی که به آن دچار شد بهتر و مطلوب&zwnj;تر بود.</p> <p class="rtejustify">2<strong>- سیاست خارجی</strong></p> <p class="rtejustify"><strong>1-2- آیت الله شیخ عیسی قاسم و بیانیه سردار سلیمانی به رژیم آل خلیفه</strong></p> <p class="rtejustify">آیت الله شیخ عیسی قاسم رهبر معنوی انقلاب بحرین است که رابطه نزدیکی با جمعیت الوفاق دارد. با این وجود شیخ عیسی قاسم ارتباطات گسترده&zwnj;ای با تمام جریان&zwnj;های مخالف آل خلیفه دارد و به نوعی پدر و رهبر معنوی انقلاب بحرین است. این مسأله مورد پذیرش مردم بحرین نیز قرار گرفته است به طوری که در ماجرای انتشار نامه توهین&zwnj;آمیز از سوی وزارت دادگستری رژیم آل خلیفه در مخالفت با شیخ عیسی قاسم مردم، تمام نماز جمعه&zwnj;های کشور را تعطیل کرده و در نماز جمعه شیخ عیسی قاسم مشارکت کردند و این خود در رسانه&zwnj;ها نوعی رفراندوم تلقی شد که محبوبیت شیخ عیسی قاسم را به نمایش&zwnj;گذاشت.</p> <p class="rtejustify">وزارت کشور و نهادهای امنیتی بحرین با درک این محبوبیت در تاریخ 31 خرداد 1395 در بیانیه&zwnj;ای با استناد به بند جیم دهم قانون تابعیت بحرین، سلب تابعیت شیخ عیسی قاسم را اعلام کردند. همزمان با این اقدام مردم بحرین کفن&zwnj;پوش در منطقه &laquo;دراز&raquo;، محل اقامت شیخ عیسی قاسم تظاهرات و تحصن کردند. دستگاه امنیتی آل خلیفه به این تظاهرات حمله کرده و محل اقامت شیخ عیسی قاسم را به محاصره درآورد و پس از گذشت مدت&zwnj;ها همچنان محل اقامت ایشان در محاصره&zwnj;ی نیروهای امنیتی است. در رابطه با این اقدام خصمانه حکومت بحرین، سردار قاسم سلمانی فرمانده نیروی برون&zwnj;مرزی سپاه پاسداران انقلاب اسلامی بیانیه&zwnj;ای صادر کرده و اهانت و سلب تابعیت از شیخ عیسی قاسم را اقدامی خطرناک خواند. وی در ادامه بیانیه اعلام کرد &laquo;حامیان آل خلیفه بدانند اهانت به آیت&zwnj;الله شیخ عیسی قاسم و استمرار فشارهای بیش از حد به مردم بحرین سرآغاز انتفاضه خونینی است که عواقب به عهده کسانی خواهد بود که به گستاخی حکام بحرین مشروعیت می&zwnj;دهند.&raquo; بیانیه سردار سلیمانی دارای پیامدهای ایجابی و سلبی مختلفی بود که یکی از پیامدهای مثبت پیام سردار قاسم سلیمانی در سطح منطقه&zwnj;ای و بین&zwnj;المللی، مطرح شدن مجدد انقلاب فراموش شده مردم بحرین بود. طی پنج سال گذشته و بالاخص در دو سال گذشته با آنکه آل&zwnj;خلیفه ظلم&zwnj;های زیادی مرتکب شده است، اما توجه رسانه&zwnj;ها و افکار عمومی عمدتاً به بحران&zwnj;های سوریه، عراق و یمن بوده و بحرین به فراموشی سپرده شده بود. ادبیات بیانیه و انتساب آن به سردار سلیمانی موجب شد باری دیگر انقلاب بحرین در رسانه&zwnj;ها و محافل بین&zwnj;المللی مطرح شود و مورد توجه قرار گیرد. (3)</p> <p class="rtejustify"><strong>2-2- تلاش آل خلیفه برای بازگرداندن انگلیس به منطقه و بحرین</strong></p> <p class="rtejustify">از دیگر تحولات قابل ملاحظه&zwnj;ای که در سال 95 و در رابطه با بحرین می&zwnj;توان عنوان کرد افتتاح پایگاه نظامی انگلیس در خاک کشور بحرین است. پایگاه نظامی مذکور که در بندر سلمان قرار دارد از سوی نیروی دریایی انگلیس و نیروهای ویژه این کشور مورد استفاده قرار خواهد گرفت. برای احداث این پایگاه نظامی 30 میلیون پوند هزینه شده که 75 درصد هزینه ساخت آن را بحرین و 25 درصد آن را انگلیس تأمین کرده است. پایگاه دریایی مزبور ظرفیت استقرار 600 نظامی را دارا می&zwnj;باشد. انگلستان بعد از دهه هفتاد میلادی که از منطقه خلیج&zwnj;فارس خارج شد مجدد پس از 4 دهه قصد بازگشت به منطقه را دارد. مداخله در حل بحران یمن و شرکت در نشست&zwnj;ها و کنفرانس&zwnj;های کشورهای حاشیه جنوبی خلیج&zwnj;فارس مصادیقی هستند که ادعای مذکور را اعتبار می&zwnj;بخشند. به طور مثال &laquo;ترزا می&raquo; نخست&zwnj;وزیر انگلیس در آخرین نشست شورای همکاری خلیج&zwnj;فارس که در منامه و در آذر ماه برگزار شد شرکت نموده و اعلام کرد &laquo;ما برای افزایش همکاری با کشورهای حاشیه خلیج&zwnj;فارس در زمینه&zwnj;های امنیتی و دفاعی تلاش می&zwnj;کنیم و امنیت کشورهای حوزه خلیج&zwnj;فارس، امنیت انگلیس محسوب می&zwnj;شود.&raquo;</p> <p class="rtejustify">یک وجه این مسأله به دلایل و اهداف انگلیس برای بازگشت به منطقه مربوط است و وجه دیگر آن به تمایل بحرین و کشورهای حاشیه خلیج&zwnj;فارس برای میزبانی از کشورهای اروپایی همچون انگلیس و فرانسه مربوط می&zwnj;شود. بحرین و دولت&zwnj;های پادشاهی خلیج&zwnj;فارس تلاش می&zwnj;کنند پیوندهای امنیتی، سیاسی و اقتصادی خود با دولت&zwnj;های فرامنطقه&zwnj;ای قدرتمند را افزایش دهند. این دولت&zwnj;ها امنیت را مساوی حضور قدرت&zwnj;های خارجی می&zwnj;دانند. لذا کاهش تمرکز سیاست خارجی آمریکا در منطقه را نوعی خلأ قدرت در خلیج&zwnj;فارس می&zwnj;دانند و ازاین&zwnj;رو با روی&zwnj;آوردن به کشورهایی همچون انگلیس و فرانسه به دنبال پرکردن این خلأ امنیتی هستند.</p> <p class="rtejustify">از طرفی دولت&zwnj;های مزبور می&zwnj;کوشند به طرق مختلف پای دولت&zwnj;های اروپایی را به منطقه باز کرده و حضور آن&zwnj;ها را به منافع متعدد گره بزنند. به&zwnj;طوری که در مواقع بحرانی، دولت&zwnj;های اروپایی به واسطه&zwnj;ی منافع و راهبردهای خود هم که شده به نفع دولت&zwnj;های پادشاهی مواضع اعلامی و سیاست اعمالی اتخاذ کنند. به عبارتی به وجود آمدن منافع برای کشورهای غربی باعث می&zwnj;شود این کشورها در مواقع بحرانی پشتیبان رژیم&zwnj;های مرتجع باشند. چراکه تداوم و احصاء منافع آن&zwnj;ها به بقای رژیم&zwnj;های منطقه وابسته است. همین موضوع حمایت دولت&zwnj;های خارجی از بازیگران منطقه&zwnj;ای را اجتناب&zwnj;ناپذیر ساخته و در مقابل برای بازیگران مذکور امنیت مهیا می&zwnj;کند. لذا تلاش بحرین برای منافع&zwnj;دار کردن کشورهای اروپایی در خاک خود در این چارچوب قابل تحلیل است و ایجاد پایگاه دریایی انگلیس در بحرین با هزینه و سرمایه&zwnj;گذاری منامه را باید در این چارچوب تحلیل کرد.</p> <p class="rtejustify">این راهبرد بحرین و سایر رژیم&zwnj;های مرتجع را می&zwnj;توان موازنه&zwnj; سازی از طریق اتکا به نیروهای خارجی عنوان کرد؛ اما دولت&zwnj;های مذکور به دنبال موازنه&zwnj;سازی داخلی نیز هستند که این مقصود را از رهگذر گره زدن و ایجاد پیوند میان اقتصاد، سیاست و امنیت خود در قالب &laquo;اتحادیه خلیج&zwnj;فارس&raquo; دنبال می&zwnj;کنند. در این میان آل خلیفه به واسطه&zwnj;ی تهدیدی که از جانب انقلابیون بحرین احساس می&zwnj;کند بیشترین تلاش را برای تشکیل هر چه سریع&zwnj;تر اتحادیه خلیج&zwnj;فارس انجام می&zwnj;دهد.</p> <p class="rtejustify"><strong>3- دورنمای بحرین در سال 96</strong></p> <p class="rtejustify">به نظر می&zwnj;رسد انقلاب مردم بحرین مهم&zwnj;ترین موضوعی است که در سال 96 با قوت و قدرت بیشتری به حرکت خود ادامه خواهد داد. با توجه به تحولات سال 95 و مسدود شدن راه&zwnj;های مسالمت&zwnj;آمیز مبارزه، خشونت در انقلاب بحرین در سال 96 نقش پر رنگ&zwnj;تری به خود خواهد گرفت و در این مسیر بر جریان&zwnj;های معتقد به اسقاط نظام و میزان تحرک آن&zwnj;ها افزوده خواهد شد. از طرفی رژیم بحرین نیز همچون 6 سال گذشته با حمایت دولت&zwnj;های خارجی روش سرکوب، تهدید و ارعاب را در پیش خواهد گرفت. این رژیم در سیاست خارجی نیز تلاش خواهد کرد تابع عربستان سعودی بوده و سعی در ابقای خود از طریق افزایش ارتباطات با بازیگران بزرگ دنیا و کسب حمایت امنیتی آن&zwnj;ها باشد.</p> <p class="rtejustify"><strong>منابع:</strong></p> <p class="rtejustify">1- &laquo;آیا انقلاب بحرین در حال نظامی شدن است&raquo;، منتشر شده در اندیشکده راهبردی تبیین، قابل بازیابی در پیوند زیر:</p> <p class="rtejustify">http://tabyincenter.ir/17944/</p> <p class="rtejustify">2- &laquo;بررسی وضعیت امروز بحرین و انقلاب مردمی آن&raquo;، منتشر شده در اندیشکده راهبردی تبیین، بازیابی در پیوند زیر:</p> <p class="rtejustify">http://tabyincenter.ir/15887/</p> <p class="rtejustify">3- &laquo;بیانیه سردار سلیمانی؛ برهم زننده محاسبات بازیگران&raquo;، منتشر شده در اندیشکده راهبردی تبیین، قابل بازیابی در پیوند زیر:</p> <p class="rtejustify">http://tabyincenter.ir/12014/</p> <p class="rtejustify">4- محمد گلی، &laquo;موازنه سازی داخلی و خارجی علیه ایران؛ راهبرد دولت&zwnj;های حاشیه خلیج&zwnj;فارس&raquo;، منتشر شده در اندیشکده راهبردی تبیین، قابل بازیابی در پیوند زیر:</p> <p class="rtejustify">http://tabyincenter.ir/15493/</p> <p class="rtejustify"><a href="http://tabyincenter.ir/18330/%d8%a8%d8%ad%d8%b1%db%8c%d9%86-%d8%af%d8%b1-%d8%b3%d8%a7%d9%84-95%d8%9b-%d8%b1%d9%88%db%8c%d8%af%d8%a7%d8%af%d9%87%d8%a7-%d9%88-%d8%b1%d9%88%d9%86%d8%af%d9%87%d8%a7/">پایگاه تبیین</a></p> <p class="rtejustify">انتهای متن/</p>

برچسب ها

این مطلب بدون برچسب می باشد.