سرویس سیاسی فردا: از معصوم نقل است که «حق را بگویید هرچند به ضرر شما باشد»؛ این یعنی امر به روشنگری و بصیرت‌افزایی و مخالفت با بی‌تفاوتی و عافیت‌طلبی و پرهیز از همرنگ جماعت شدن‌ و مصلحت‌سنجی‌ها و سکوت‌های غیرتکلیف‌مدارانه. بی‌شک آنگونه که فرموده‌اند انتقادگویی و حق‌طلبی گاهی به ضرر فرد یا حزب یا گروه می‌شود و این ضررهای جسمی، مالی و یا حتی آبرویی منافی تکلیف نخواهد بود و از قضا قابل تقدیر و دفاع هم هستند.
 اگر انتقاد کردن و حق‌طلبی تکلیف است، رعایت الزامات آن نیز تکلیف است. خوبان حق‌طلب باید هم حق را بشناسند و هم روش بیان و تمیز حق و باطل را. در بیان انتقاد هم باید به نحوه بیان و استفاده از استدلال‌های اقناعی توجه کرد و هم گوشه چشمی به سوءاستفاده‌های احتمالی مریض‌دلال و بوق‌های تبلیغاتی معاندان داشت و از غلو و دروغ‌پردازی و تهمت‌های ناروا نیز پرهیز کرد.
دو مقدمه بالا صرفاً بهانه‌ای بود برای بررسی گذرای دو رویداد اخیر در کشور که انتقادهای مطرح شده واکنش‌های زیادی را به همراه داشته است؛ یکی از جنس سیاسی و دیگری از جنس فرهنگی.
انتقاد نبویان به FATF  / «ظریف به آمریکا تعهد داده، قاسم سلیمانی را به آمریکا تحویل دهد»
چندی پیش فایل صوتی از سیدمحمود نبویان نماینده سابق مجلس با تیتر «ظریف به آمریکا تعهد داده، قاسم سلیمانی را به آمریکا تحویل دهد» منتشر شد که بسیاری از جمله شخص وزیر امور خارجه را به واکنش و تهدید واداشت. نبویان در این فایل صوتی گفته بود که ایران هسته‌ای‌اش را داد تا رابطه بانکی برقرار شود، اما رابطه بانکی برقرار نشده است و یک سال و نیم است که آنها اجرا نمی‌کنند و برای برقراری رابطه بانکی یک شرط جدید گذاشته‌اند و گفته‌اند به شرطی رابطه بانکی را برقرار می‌کنیم که حاج قاسم سلیمانی را به ما تحویل دهید و رفته‌اند تعهد این کار را به آمریکا داده‌اند و برگشته‌اند، به خدا قسم. وی گفته است که وزیر مملکت رفته‌ است این تعهد را به FATF داده‌ است.
اگر جناب نبویان را از خوبان حق‌طلب بدانیم که قصدش انتقاد به تعهد ایران در موضوع FATF بوده است و در  نیت خیر ایشان تردید نداشته باشیم و حتی لازمه اجرایی شدن FATF را هم تحریم  برخی نهادها و شخصیت‌ها از جمله قاسم سلیمانی و برخورد ایران با اینگونه تروریست‌ها -به زعم آنان- و معرفی و تسلیم آنان به نهادهای بین‌المللی آمریکایی بدانیم -که متأسفانه همین گونه هم هست- اما نحوه بیان و انتقاد ایشان به اجرای این قرارداد بانکی، بیش از آنکه راهگشا و اقناع‌آور باشد، برای جامعه غیرقابل باور و عجیب است و سطحی‌اندیشان و سوءاستفاده‌کنندگان را به موضع‌گیری و جبهه‌گیری وا می‌دارد که متأسفانه باید گفت جناب نبویان الزامات بیان حق را از جمله سوءاستفاده‌های احتمالی مریض‌دلال و بوق‌های تبلیغاتی معاندان را درنظر نگرفته است.
انتقاد امام جمعه ساوه به چهارشنبه‌های سفید / «نماد شال سفید، سبز و بنفش مانند پرچم روسپیگیری است»
چندی است راه‌اندازی کمپین چهارشنبه‌های سفید و در ادامه پروژه آزادی‌های یواشکی با محوریت یکی از چهره‌های ضدانقلاب‌ فراری و توسط رسانه‌های معاند جمهوری اسلامی و ضددین در حال تبلیغ است که در آن برای مقابله با حجاب و عفاف، به تشویق و تحریک دختران و زنان ایرانی پرداخته و از آنان خواسته می‌شود با شال و دستنبد سفید در معابر شهری به نشانه اعتراض به حجاب اجباری حاضر شوند!
بی‌شک اینگونه اقدامات مصداق بارز تهاجم فرهنگی و تلاش برای تغییر سبک زندگی دینی و مخالفت آشکار با ارزش‌های اسلامی است و شیوع آن در جامعه -چه کم چه زیاد- قدرت شبکه‌های مجازی در نفوذ فرهنگی در جامعه را نشان می‌دهد و هشدار دلسوزان در این زمینه قابل تقدیر و ارزشمند است اما اظهارات امام جمعه ساوه در خطبه‌های نمازجمعه اخیر این شهر در نقد این اقدام و آگاه سازی جامعه با حواشی و واکنش‌هایی همراه بوده است.
حجت الاسلام سید ابراهیم حسینی امام جمعه ساوه در این باره گفته است: برخی با کمک دشمنان، زنان بی‌هویت و بی‌عفت را الگو قرار می‌دهند از جمله آنها چهارشنبه‌های سیاه است که به لحاظ دغل بازی آن را چهارشنبه سفید مطرح می‌کنند این طرح، توطئه‌ای حساب شده برای حذف حجاب اسلامی است. وی ادامه داده است: در این کمپین از خانم دعوت می‌شود تا هرچهارشنبه بدون استفاده از حجاب در مجامع و معابر عمومی حاضرشده و با استفاده از نماد شال سفید در تقابل با چادر مشکی حاضر شوند. اگرچه تا اینجای اظهارات امام جمعه ساوه قابل دفاع و تقدیر است اما وی در ادامه اظهاراتی بیان کرده که بهانه به دست سوءاستفاده کنندگان داده است تا هدف و موضوع اصلی ایشان به حاشیه رانده و اثرگذاری و پذیرش آن انتقاد در جامعه کاسته شود. امام جمعه ساوه در ادامه گفته است: «نماد شال سفید مانند نماد سبز و بنفش جریان فتنه و مانند پرچم روسپیگیری بر درخانه‌های روسپی‌های دوران جاهلیت است.»
فارغ از اینکه حتی زنان و دخترانی که دعوت کمپین چهارشنبه‌های سفید را لبیک گفته و با شال و دستنبد سفید در خیابان‌ها ظاهر می‌شوند همگی روسپیگر نیستند بلکه کسانی هم که با نماد سبز و بنفش حاضر می‌شوند به طریق اولی مبری از این تهمت هستند و جمع کردن بین این دو موضوع به دور از انصاف و اخلاق و دیانت است.
خلاصه اینکه خوبان حق‌طلب و دلسوزان فرهنگ، اخلاق، دین و سیاست باید بدانند هرچه هم در نیت‌شان خیر و صلاح جامعه را بخواهند، باید بدانند انتقاد کردن هنر می‌خواهد و هرکسی را این هنر نیست؛ چه بسا اینکه برخی از این انتقاد کردن‌ها گل به خودی محسوب می‌شوند!