به گزارش پایگاه اطلاع رسانی شهدای مدافع حرم به نقل از شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛ به نقل از  هرمز؛  پرواز مسافربری شماره 655 شرکت هواپیمایی ایران ایر با شناسنامه «IR655» از تهران به مقصد دبی در تاریخ 12تیر 1367(3ژوئیه 1988 میلادی) پس از توقف بینراهی در بندرعباس به سوی دبی در حرکت بود که با شلیک هدایت شونده از ناو یو اس اس وینسنس متعلق به نیروی دریایی ایالت متحده آمریکا بر فراز خلیج فارس سرنگون شد و تمامی 290 سرنشین آن که شامل 46 مسافر غیر ایرانی و 66کودک بودند در این حادثه جان باختند که این اتفاق از نظر میزان تلفات انسانی هشتمین حادثه مرگبار هوایی در طول تاریخ است.

دولت آمریکا مبلغ ۶۱٫۸ میلیون دلار به خانواده‌های قربانیان و همچنین ۷۰ میلیون دلار برای خسارت ناشی از سقوط هواپیمای مسافربری پرداخت کرد البته ناگفته نماند که این مبالغ به صورت بلاعوض و بدون قبول مسئولیت حادثه پرداخت شد و هیچ‌کدام از خدمه ناو وینسنس تحت پیگرد قرار نگرفتند؛ حتی ویلیام راجرز فرمانده ناو جنگی آمریکا در پایان خدمت خود مدال شجاعت گرفت.

با توجه به اینکه مسافران این پرواز هواپیمایی از دیار مردمان خون گرم و سرزمین آفتاب سوران هرمزگان عازم دبی بودند مقصدی که هیچگاه هواپیمای 655 شرکت هواپیمایی ایران ایر قرار نبود در آن فرود بیایدبنابراین فرصت را عنیمت شمرده و با بازماندگان خانواه های این ضایعه انسانی دیداری داشتیم که در ادامه صحبتهای فرزندان آنها را نقل می کنیم.

شهید احمد گچین زاده و شهیده فاطمه میرگچینی زن و شوهری از روستای گچین از توابع شهرستان بندرعباس به اتفاق هم و به مقصد دبی یکدیگر را همراهی می کردند  اما غافل از اینکه سرنوشت زندگی آنها بوسیله جنایت های فراموش نشدنی مدعیان حقوق بشر به گونه ای دیگر رقم می خورد و در آسمان آبی به سوی پرودگار خود بال گشودند.

شهید احمد گچین زاده زمانی که عازم سفر بدون مقصد شد دارای دو دختر سه و هفت ساله به نام های مریم و زلیخا بود که هیچگاه فکر نمی کردند این سفر پایان زندگی پدر خانواده خواهد بود و دیگر فرزندان خود را نخواهد دید.

زلیخا دختر بزرگ شهید گچین زاده که در آن روزها کودکی هفت ساله بود چنان با لذت از خاطرات زیبای با پدر بودن می گوید که گویی در حال حاضر همان لحظات شیرین را تجربه می کند.

زلیخا این گونه سخن خود را آغاز کرد: همراه پدر به کلاس های قرآن می رفتیم و در حالی که پدر ما به علت موقعیت کاری فقط مدت کوتاهی در کنار ما بود از بودن در کنار پدر لذت میبریم.

دختر شهید گچین زاده ادامه داد: پدرم در خانواده ای که از پدر، مادر، دو فرزند پسر و یک فرزند دختر تشکیل شده بود زندگی می کردند که البته پدر ایشان پس از چندسال فوت می کند ومادربزرگ نیز چندسال پس از مرگ همسرش فوت می کند.

وی افزود: از زمانی که به یاد می آورم پدرم برای تامین مخارج زندگی و برای کار کردن به دبی می رفت و بعنوان راننده مشغول فعالیت بود گه به فاصله های طولانی می توانست مرخصی بگیرد و به دیدن ما بیاید و آخرین دیدارمان در تیرماه 1367 بود.

چهره زلیخا رنگ غم به خود گرفت و گفت: زمانی که هواپیمای مسافربری ایران در 12 تیرماه مورد حمله موشکی ناو آمریکایی قرار گرفت پدرم فقط 30 سال داشت و هیچ وقت فکر نمی کردم پدر به این زودی ما را ترک کنند.

وی با بیان اینکه آمریکا بزرگترین جنایت کار در طول تاریخ است و همه انسانها این اقدام غیرانسانی آمریکا را محکوم می کنند، تاکید کرد:برای همه ثابت شد که آمریکا شیطان بزرگ است و هیچ وقت آن را نمی بخشیم چون هیچ اثری از پدر ما در دریا پیدا نشد.

اشک در چشمان زلیخا حلقه زد و یادآور شد: زمانی که این اتفاق افتاد من در کلاس قرآن بودم و پس از اینکه چند دقیقه از شروع کلاس گذشت دایی ام آمد و خبر حمله موشکی به هواپیما و شهادت پدر را برایم آورد و در عین ناباوری خودم را به خانه رساندم که با دیدن تمامی آشنایان در خانه بخاطر غم از دست دادن پدر تمام دنیا روی سرم خراب شد.

این دختر شهید گچین زاده گفت: با توجه به اینکه سال هاست از این اتفاق می گذرد و فقط دو شهید در این منطقه داریم  اما متاسفانه در حال حاضر هیچ کدام از مسئولین هیچ‌گونه تلاشی برای معرفی این شهدا انجام نشده است.

وی بابیان اینکه مسئولین استان حتی سالی یک بار به دیدار خانواده های این شهدا نمی آیند، افزود: از آتجایی که اکثر خانواده های شهید مورد حمایت بنیاد شهید قرار می گیرند لذا من و خواهرم نیز باید از حمایت های این سازمان برخوردار می شدیم اما تاکنون هیچ کمک و حمایتی ازسوی این سازمان برایمان انجام نشده است.

گچین زاده یادآور شد: چند سال پیش از طرف بنیاد شهید در بندرعباس خانه ای به ما داده شد اما بعد از مدتی از ما پس گرفتند با اینکه  قبض آب و برق خانه به نام است اما شخص دیگری از این خانه استفاده می کند.

این فرزند شهید بیان کرد: با اینکه خانه ما به علت بارندگی های فراوان در نوروز امسال دچار آبگرفتگی شد اما بازهم از سوی هیچ نهادی کمکی صورت نگرفت.

وی با اظهار گله مندی از مسئولین برگزاری یادوراه شهدای ایرباس تصریح کرد: متاسفانه هر ساله عدم توجه به ما به عنوان خانواده شهید بیشتر می شود و حتی برای ما که از پدرمان هیچ اثری پیدا نشد جهت حضور در یادواره شهدای ایرباس در دریا با بی مهری و کم لطفی از طرف مسئولین همراه است.

گچین زاده با خاطری مکدر از مسئولین بیان کرد: با وجود اینکه در منطقه گچین فقط همین دو شهید وجود دارد اما متاسفانه نه تنها هیچ خیابان و‌ کوچه ای به نام این شهدا نبوده بلکه مسئولین قول ایجاد میدانی با یابود این شهدا در شهر گچین را دادند و حتی بنده عکس پدرم را با دستان خودم به آنها دادم اما این کار هیچگاه صورت نپذیرفت و همین امر باعث ناراحتی بیشتر ما شده است.

فرزند بزرگ شهید گچین زاده خاطرنشان کرد: تنها یکبار و آن نیز بخاطر افتتاح بیمارستان شهر گچین مسئولینی از طرف فرمانداری در سال گذشته برای اولین بار برای بازدید و سرکشی از خانواده شهید حضور پیدا کردند اما مسئولین فعلی هیچ گونه همکاری و رسیدگی از ما به عنوان خانواده شهید ایرباس انجام نداده اند.