روزنامه آفرینش نوشت:

پس از اولين ديدار روساي جمهور آمريكا و روسيه مطالب و حاشيه نگاري‌هاي فراواني از برخورد ترامپ و پوتين در رسانه‌هاي مختلف منتشر شد. بيش از همه روايت وزيرخارجه آمريكا از جزئيات اين ديدار بر جذابيت اين موضوع براي مخاطبان افزود. ديداري كه ابتدا با وقتي 30 دقيقه‌اي برنامه ريزي شد و نهايتاً 150 دقيقه به طول انجاميد.

تمايل طرفين به ادامه گفتگو‌هاي دوجانبه در اولين ديدار مي تواند تفاسير و تحليل‌هاي فراواني به همراه داشته باشد. اما از آنجا كه اقدامات غيرقابل پيش بيني ترامپ برمحور منويات فكري وي بوده و با اصول مشخص ديپلماسي همخواني ندارد، نمي‌توان اين گپ و گفت را به منزله آغاز روابط استراتژيك طرفين تلقي كرد. اما حداقل مي‌توان براين موضوع اتفاق نظر داشت كه ترامپ مخالف سرسخت روسيه نيست و همچون اوباما درپي تضعيف مسكو با قدرت نرم آمريكا نخواهد بود.

همچنين درصندلي مقابل رئيس جمهوري قرار دارد كه همگان مدعي حمايت‌هاي وي از ترامپ در تبليغات انتخاباتي هستند. تاحدي كه امروز يكي از دغدغه‌هاي اصلي دولت ترامپ تبري جستن از ارتباط با روس‌ها و دخالت آنها در انتخابات رياست جمهوري مي‌باشد. اما علي رغم انتظارات اولين ديدار اين دور رئيس جمهور به توافق آتش بس در جنوب غرب سوريه انجاميد.

به احتمال فراوان از آنجا كه ترامپ سياستمداري كاسب مآب است، توافق روسيه و آمريکا قطعي است و حاوي جزئيات سياسي و امنيتي درباره تقسيم سطح نفوذ و حفظ امنيت مرزهاي اين منطقه است. براساس اخبار و اظهارنظر‌هاي مختلف اسرائيل و اردن بخشي از اين توافق آتش بس هستند زيرا مرزهاي اسرائيل و اردن با سوريه در اين منطقه مشترک است. همچنين هر دو كشور از امتداد جنگ در سوريه در نزديکي مرزهايشان نگرانند.

اما دو نكته اصلي در اين توافق وجود دارد، يکي اين که بشار اسد بايد به عنوان رئيس جمهوري سوريه در قدرت باقي بماند. اين موضوع را مي‌توان دقيقاً در اظهارات ركس تيلرسون وزيرخارجه آمريكا با شكبه اي بي اس آمريكا مشاهده كرد. وي هدف اصلي آمريكا در سوريه را حذف داعش عنوان نمود و اعلام كرد نيروهاي نظامي آمريكا در سوريه به دنبال هدف ديگري نيستند. همچنين نماينده آمريكا در سازمان ملل در مورد آينده بشار اسد گفته بود كه براي آمريكا مبارزه با تروريست در سوريه اصلي ترين هدف است و به دنبال چيز ديگري نيستند. اين موضع دولت ترامپ با جهت گيري‌هاي اوباما كاملاً متفاوت است و علت آن را مي‌توان همسويي نسبي ترامپ با پوتين تفسير كرد.

نكته دوم كه براي ما بسيار حائز اهميت است خروج ايران و نيروهاي مقاومت از مناطق مرزي در جنوب غرب و ادامه کار با روسيه براي ايجاد مناطق امن در سراسر سوريه است. اين بخش از توافق توام با لبخند طرفين شايد در منطقه جنوب غربي سوريه و در مقطع فعلي ارتباط مستقيمي با ايران نداشته باشد، اما بايد به اولويت آمريكا درمبارزه با داعش توجه جدي داشت. اگر برمحور اين توافق قرار بر توسعه مناطق امن در سوريه باشد، باشكست تروريست‌ها مناطق تحت نفوذ آنها عملا بين روس‌ها و آمريكا و متحدانش كه همان مخالفان مسلح بشار اسد مي باشد، تقسيم خواهد شد.

اگرچه ايران نيز به دنبال آتش بس در بخش‌هاي مختلف سوريه مي‌باشد، اما بايد به دنبال لبخند‌هاي دو ابرقدرت در اين مقطع زماني كمي محتاط تر از قبل عمل كرد.

درحال حاضر آزادي موصل عراق با حمايت‌هاي ايران دستاورد بزرگي در ميدان نبرد عليه داعش تلقي مي‌شود و اين موضوع بسياري از كشورهاي متحد آمريكا را به تكاپو انداخته است. اعراب و اسرائيل ادعا مي‌كنند كه ايران درپي ايجاد خط ترانزيت درمرزهاي زميني عراق و سوريه است تا به مرزهاي لبنان و آب هاي مديترانه دسترسي پيدا كند.

لذا مشاهده مي‌كنيم كه دراولين ديدار ميان سران قدرت‌هاي بزرگ توافق براي ايجاد آتش بس در سوريه در پهنه مرزهاي اين كشور صورت گرفته و آمريكا به واسطه فشارهاي اسرائيل به دنبال امن كردن سرزمين‌هاي مرزي با سوريه مي‌باشد. باتمام آنچه گفته شد نمي‌توان پيش بيني قطعي نسبت به رفتارو سياست‌هاي ترامپ در آمريكا داشت و مشخص نيست كه وي مداخله در سوريه و مبارزه با داعش را تا چه سطح و به چه روشي ادامه خواهد داد.اما بايد مطمئن بود كه وي رقابت تقابل جويانه‌اي با روس‌ها نخواهد داشت و سياست‌هاي وي در باطن مخرب اهداف روسيه نخواهد بود. باتوجه به اين گزاره بايد توجه داشت كه دور زدن ايران در ميدان سوريه دور از تصور نيست و بايد گام‌هاي ميداني خود را به پشتوانه نيروها و اهداف نظامي در سوريه قوي تر و با تدبير برداريم.