با صداي ناقوس جنگ در سال 1359، ناصر به نداي امام عاشقان، خميني كبير، لبيك گفت. و جامه پاسداري را به تن پوشانید. فرماندهي دسته، معاونت گروهان و خدمت در گردان حفاظتي، از جمله رشادت‌هاي اين رزمنده دلاور به شمار مي‌رود. ناگفته نماند که او با حضور در عمليات بيت‌المقدس، از ناحيه صورت، مجروح شد.و سرانجام، در 19 دی ماه 65 ، طي عمليات كربلاي 5 به درجه رفيع شهادت نائل آمد. پيكر پاكش نیز بعد از وداع همسر و یادگارانش، در گلزار شهداي روستاي «كميشان» به خاك سپرده شد.مادر از آخرين اعزام فرزندش چنین روایت می‌کند: «ناصر به من گفت: بعد از اين مأموريت، با هم براي پابوس آقا امام‌رضا(ع) به مشهد مي‌رويم. اما او رفت و ديگر نيامد.»
هم‌رزمش «قاسم‌علی علی‌مکه» از ناصر این‌گونه یاد می‌کند: «در عملیات کربلای 5، با اینکه زخمی شده بود و ادامه پیشروی برایش ممکن نبود، به یکی از پاسداران نکا گفت: نیروها را یکی کن و ادامه بده! به من کاری نداشته باش.»