سکینه‌السادات پاد معاون حقوق بشر اسلامی مرکز دانشجویی حقوق بشر‌ جمهوری اسلامی ایران در گفت‌وگو با خبرنگار گروه دانشگاه خبرگزاری فارس، گفت: هنوز در حال، هوا، فخر و بالندگی ظاهری ناشی از تصویب منشور حقوق بشر اسلامی 5 اوت 1990 بودیم و اتفاقا از عدم الزام آور بودن آن گفت‌وگو می‌شد و اینکه اگر در قاهره دچار تنزل و تغییر نمی‌شد اکنون خیلی از ظلم و جنایت‌های سیستماتیک توسط حکام خودکامه صورت نمی‌گرفت که فاجعه هولناک میرزا اولنگ افغانستان همه را در غم و شوک فرو برد.

وی افزود: طبیعتاً این شوک و حزن ناشی از آن باید در منطق و بیان سازمان کنفرانس اسلامی متفاوت، مؤثر به حال آسیب دیدگان و مظلومین و شهداء و خانواده‌های آنها باشد و از دو منظر به آن نگریسته شود.

پاد تاکید کرد: منظر و ساحت اول مطالبه جدی و قانونمند از سازمان‌های بین‌المللی است و اینکه افکار عمومی و مطالبه همه آزاداندیشان و عدالتخواهان و صلح طلب‌های عالم را در این مهم متقاعد کنند قواعد و قوانین بین المللی در این موضوعات کاملاً بن بست و بدون راه حل نیست.

وی اظهارداشت: فرض افغانستان نیز چون دیگر کشورهای مسلمان عضو اساسنامه رم از جهت صلاحیت ورود دیوان بین‌المللی در حوادث این چنینی نباشد اما راه حل قانونی آن که سازمان کنفرانس اسلامی و دولت افغانستان می‌بایست اراده جدی در پیگیری آن داشته باشد تعقیب و پیگیری جنایت‌های داعش و طالبان از طریق شورای امنیت است.

معاون حقوق بشر اسلامی مرکز دانشجویی حقوق بشر‌ جمهوری اسلامی ایران گفت: البته به دلیل زخم کهنه و درد ضد بشری حق وتو برای کشورهایی که عموماً حامی این گروه‌های تروریستی هستند نظیر آمریکا و فرانسه و انگلیس و میزان نفوذ آنها در اعمال اراده شورای امنیت خیلی امید نتیجه بخشی وجود ندارد.

پاد تصریح کرد: به هر حال سازمان کنفرانس اسلامی موظف است برای جلب توجه افکار عمومی و مدیریت این مهم در سطح دنیا به نفع مسلمانان و حادثه دیدگان مظلوم میرزا اولنگ افغانستان در مجامع بین المللی طرح موضوع کند.

وی تاکید کرد: اما منظر و ساحت دوم مسئولیت مستقیم دولت افغانستان در تأمین امنیت این منطقه بوده است برآیند مصاحبه های آقای اشرف غنی و مقامات ارشد نظامی افغانستان این است که با توجه به تغییر تاکتیک طالبان و داعش در جنگ و اهداف این گروه‌های تروریستی به منظور ورود و استقرار مقرّ فرماندهی خود به داخل شهرهای افغانستان می‌بایست جهت تأمین امنیت جان انسان‌های غیرنظامی بی دفاع خصوصاً زنان و کودکان مظلوم میرزا اولنگ تدبیر و حمایت نظامی بیشتر می‌شد و سکوت مدت دار دولت افغانستان همان نکته مهم و هدف غایی طالبان و داعش است.

معاون حقوق بشر اسلامی مرکز دانشجویی حقوق بشر‌ جمهوری اسلامی ایران ادامه داد: بی شک در چنین شرایطی این سکوت برای مردم افغانستان قابل درک و توجیه نبوده و باعث شکاف بین مردم و دولت می شود و این پازلی است که داعش و طالبان با حمایت و پشتیبانی حامیان اصلی خود ترسیم کردند.

وی افزود: تصاویر هولناک قتل عام کودکان و زنان بی گناه افغان، فغان از نهاد هر انسان دارای وجدان در می‌آورد لذا انتظار می‌رود مجامع حقوق بشری بین‌المللی از جمله سازمان ملل – دیدبان حقوق بشر و ده‌ها کنوانسیونهای عریض و طویل مبتنی بر قواعد آمره بین المللی که در حال حاضر مهمترین و تنها ضمانت اجرای حقوق بین المللی است ورود منهای ملاحظات قدرت‌های بزرگ داشته باشند.

پاد ادامه داد: اگرچه اراده ای بین المللی برای محو گروه‌های تروریستی وجود ندارد تا آنجا که کیسنجر به صراحت می‌گوید برای مهار ایران حفظ داعش ضروری است. اما آیا آبرویی برای نظام حقوقی بین المللی باقی می‌ماند اگر در مقابل به اسارت گرفتن 40 تن دختر شیعه افغان توسط گروه تروریستی داعش به قصد بردگی جنسی و نیز قتل عام کودکان در مقابل چشمان مادران سکوت کند؟!

معاون حقوق بشر اسلامی مرکز دانشجویی حقوق بشر‌ جمهوری اسلامی ایران افزود: ما به عنوان یک مجموعه حقوق بشری و نهاد مدنی ضمن اینکه دعوت می‌کنیم از همه نهادهای مدنی مدعی حقوق بشری که حقوق بشر را تقسیم به اروپایی و آسیایی و رنگ چشم و مو نکنند و با هم افزایی و مشارکت جدی مبنی بر وادار کردن سازمانها و نهادهای مسئول در عرصه بین الملل جهت محکومیت و تعقیب و مجازات عاملان جنایات بین المللی و سالبان حق حیات و زندگی و نژادپرستان جاهل دینی و مذهبی سکوت خود را در مورد افغانستان مظلوم بشکنند و دبیرکل سازمان ملل و عقلاء عالم را به احترام به انسانیت اجبار و دعوت کنیم.