ایستگاه صلواتی:
دانلود صلواتی تقویم دیو.اری و پوستر شهدا

موقعیت شما : صفحه اصلی » دسته‌بندی نشده
  • شناسه : 56012
  • ۰۹ مهر ۱۳۹۶ - ۷:۱۵
  • 113 بازدید
  • ارسال توسط :
در این  شهر همه نذری می دهند؛ بفرمایید صبحانه میهمان امام حسین (ع)

در این شهر همه نذری می دهند؛ بفرمایید صبحانه میهمان امام حسین (ع)

به گزارش پایگاه اطلاع رسانی شهدای مدافع حرم به نقل از ایرنا، ‘احسان’ به عنوان یکی از نمودهای عزاداری ایام محرم در تبریز، ریشه چندین صد ساله دارد و قدمت آن به سال های نضج گرفتن تشیع در تبریز به عنوان ‘پایتخت تشیع’ در دوره صفوی ها برمی گردد. اما آنچه که این سنت اسلامی […]

به گزارش پایگاه اطلاع رسانی شهدای مدافع حرم به نقل از ایرنا، ‘احسان’ به عنوان یکی از نمودهای عزاداری ایام محرم در تبریز، ریشه چندین صد ساله دارد و قدمت آن به سال های نضج گرفتن تشیع در تبریز به عنوان ‘پایتخت تشیع’ در دوره صفوی ها برمی گردد.
اما آنچه که این سنت اسلامی و شیعی را رنگ و جلای دیگر می بخشد، علاوه بر مشارکت مردم در تقسیم داشته هایشان با دیگران به ویژه فقرا، خاطرات نوستالژیکی است که از اوان کودکی در جسم و جان افراد از ‘احسان’ و ‘نذری’ نقش می بندد و زمینه تلاش آنان برای تکرار این تجربه اسلامی- انسانی را به هنگام بزرگسالی فراهم می کند.
به عبارت دیگر اغلب کسانی که در ماه محرم در تبریز و دیگر شهرها و روستاهای خطه آذربایجان به ‘احسان’ و ‘نذری’ اقدام می کنند، افرادی هستند که خود سال ها در کودکی و نوجوانی در این روزهای پربرکت، بر سر خوان نعمت اباعبدالله نشسته و از آن متنعم شده اند.
همان گونه که گفته شد هر چند صبغه اصلی سنت نیکوی ‘احسان’ و ‘نذری’، مذهبی است، اما نمود اجتماعی این پدیده نیز بسیار چشمگیر است، به گونه ای که عبارت ‘ در این روز{تاسوعا و عاشورا} کسی گرسنه نمی ماند’ به یک مثل رایج در بین مردم تبریز و پیرامون در رابطه با احسان های محرم تبدیل شده است و این نشان دهنده ظرفیت های غیرقابل تصور مکتب عاشورا در اجرای عملی آموزه های دین مبین اسلام و مذهب تشیع است.
در هر حال از اصل مطلب دور نیافتیم؛ تبریز در روزهای تاسوعا و عاشورای هر سال، شاهد ‘احسان’ و ‘نذری’ در اقصی نقاط این شهر است.
در این روز به ویژه، در کوچه پس کوچه های تبریز و در انتهای دالان های دراز به یادگار مانده از ‘تبریز قدیم’، می توان درهای زیادی را مشاهده کرد که با نصب علم سیاه یا نماد یکی از دسته های سینه زنی، با گشاده رویی از میهمانان سفره اباعبدالله الحسین(ع) میزبانی می کنند و بانگ ‘بفرمایید، بفرمایید’ صاحب مجلس در صبح و ظهر و شام، فضایی آکنده از امید را به وجود می آورد.
نکته جالب توجه دیگر در ارتباط با این بعد از عزاداری های محرم، سر و دست شکستن متقاضیان برای گرفتن غذای نذری است؛ در شرایطی که اکثریتی از آنان در مواقع دیگر حتی به قیمت گرسنه ماندن، حاضر نمی شوند دست نیاز به سوی کسی دراز کنند، ‘احسان’ و ‘نذری’ آقا اباعبدالله، رد خور ندارد و مردم حاضرند زحمت طی مسافت های طولانی را برای برخورداری از این نعمت آسمانی متبرک، بر خود هموار کنند.
و باز امروز عاشورا است و درهای زیادی از خانه ها، حسینیه ها و مساجد و تکیه گاه ها در مناطق مختلف تبریز مانند ‘حیدرآباد’، ‘ارم’، ‘حکماوار’، ‘دوه چی’، ‘اهراب’ و … از اول صبح بازند تا قدم های میهمانان و جان نثاران امام حسین (ع) و یاران باوفایش را گرامی دارند و به سفره نشاندن شان مفتخر شوند.
و من نیز امروز، قطره ای از این دریایم که اول صبح با شور و شوقی ریشه دوانده در کودکی ها و خاطرات توصیف ناپذیر تقلا برای حضور در دسته های سینه زنی و عزاداری، راهم را درکوچه پس کوچه های ‘میدان قطب'(قوت میدانی) این سو و آن سو کج می کنم تا از یکی از سفره های پرشمار پهن شده عاشورایی، لقمه نانی برچینم که نشستن پای این سفره حلاوتی دیگر دارد.
و در این بین است که راهم به خانه هایی تاریخی می افتد که در کنج کوچه های هزارتوی محله تاریخی ‘خیابان'( شما بخوانید خیاوان’)، وجودشان را به سنت صدها ساله ‘احسان’ گره زده اند و هارمونی عجیبی در هویت تاریخی کاهگلی شان با این سنت نیکو به چشم می خورد.
در مسیر تلاش برای حضور در سفره احسان اباعبدالله الحسین (ع)، روبروی خیابان شهید جدیری در خیابان امام خمینی، وارد کوچه تنگ و باریکی می شوم که بر در انتهایی آن علم سیاه جلوه گر است؛ نزدیک می شوم، متوجه می شوم احسان صبحانه دسته عزاداری قدیمی ‘میرچوبان’ محله ‘خیاوان’ است که تاریخ تاسیس ان به سال1290 شمسی برمی گردد.
و خانه محل برپایی سفره صبحانه سرور و سالار شهیدان و مراسم عزاداری آن بزرگوار نیز، بنایی تاریخی و ساده است که خود به تنهایی عظمت و جلال و شکوه تاریخی دسته ‘میرچوبان’ را به ایما و اشاره بیان می کند و به تصویر می کشد.
و یا در گذری دیگر، وارد کوچه تنگ و معوجی در جنب مسجد ‘میدان قطب’ می شوم که در پایان به خانه ای قدیمی با دیوارهای کاهگلی یک متری، حیاطی وسیع و گشاد و درختی حدود 100 ساله منتهی می شود؛ اینجا نیز محفل و محمل دیگری برای دوستداران اهل بین عصمت و طهارت (ع) است که برای سینه زنی در صبح عاشورا و نشستن بر گرد سفره آقا امام حسین (ع) مانند دانه های زنجیر، یکی یکی، به هم می پیوندند.
و این تنها گوشه ای از سفره بزرگ عاشورایی است که گوشه های آن چهارسوی تبریز را در برگرفته است و دو دستاورد ‘تلاش عمومی برای زنده نگهداشتن نام و یاد سرور و سالار شهیدان و 72 یار باوفایش’ و ‘ گره خوردن این نهضت انسان ساز با ضرورت احسان و ایثار’، مهم ترین پیام آن است.
خبرنگار و انتشار: عزیزی راد
518

برچسب ها

این مطلب بدون برچسب می باشد.