سردار سلیمانی و ظریف هر یک در مسئولیت‌های خویش، نقش‌آفرینان دو جبهه نظامی و سیاسی بودند که توانستند با توجه به ظرفیت‌های کشور و قابلیت‌های خویش، الگوهای نمونه از فرزندان ایران و انقلاب آن باشند.

کسانی که با قائل شدن به جدایی دو سردار، پیروزی‌ها را مصادره به مطلوب می‌کنند، باید بدانند که مبارزه با داعش و مذاکره منجر به برجام، هر دو تحت نظارت مقام معظم رهبری بوده و توانسته به موفقیت دست یابد.

پایان نظامی داعش و برجام، هیچ یک پایان توطئه‌ها علیه ایران نبوده و نیست. برجام و داعش هزینه‌های استقلال‌خواهی مردمی است که نه می‌خواهند ظلم کنند و نه می‌خواهند تحت ظلم واقع شوند. باور به اینکه پایان داعش و برجام، پایان دشمنی امریکا با ایران است، ساده لوحی بوده و انعکاس نگاه سطحی به صحنه سیاست است. کماکان مهمترین مشکل واشنگتن با تهران، استقلال طلبی ایران بوده و خواهد بود.

دل را باید یکی کرد. تلاش برای ایجاد فاصله یا قائل شدن به زاویه داشتن میان سران نظام جز خدمت به دشمنان، بهره‌ای دیگر نخواهد داشت. ایران، انقلاب و نظام متولی‌ای جز مردم ندارد، لذا هیچ کس، جز مردم حقی بر آن نداشته و ندارند.

فرد یا افرادی که خود را تافته جدا بافته می‌دانند، بهتر آن است که جدا از مردم بمانند. ایران سرزمین همه ایرانیان است. قاطبه مردم از پیروزی بر داعش و برجام خرسند شده و این دو تحول را پیروزی بر توطئه‌ها علیه میهن اسلامی تلقی کردند. مقاومت چندین دهه در برابر دشمنان این خاک و ماندگاری ایران، حاصل تعلق خاطر همه ایرانیان به این سرزمین کهن است. از پیروزی بر داعش، باید فقط و فقط، ندای وحدت برخیزد.

در شرایطی که ایران با توطئه‌ها و تهدیدات پیچیده احاطه شده است، نباید به اختلافات فرصت ظهور و بروز داد. نگاهی به تاریخ ایران نشان می‌دهد که این کشور کمتر از بیرون صدمه دیده و ضربات وارده به آن، بیشتر حاصل اختلافات داخلی بوده است.

همه کسانی که به روحانی و یا رقبای او رأی دادند، همگی رأی به ایران داده‌اند. تنها این نگاه است که می‌تواند همه را حول محور ایران، به وحدت برساند. هرکس در اندیشه ایران و بزرگی آن است، باید از اختلاف بپرهیزد.

البته اختلاف نظر در فضای نگاه ایجابی، عامل دستیابی به بهترین راه است، اما هنگامی که اختلافات سلبی می‌شود، سبب حذف و یا هزینه شدن ظرفیت‌هایی می‌گردد که بعضاً قابل جبران نیست.

شیرینی پیروزی بر داعش را با تاختن به برجام، تلخ نکنیم. سردار سلیمانی و ظریف فرزندان مادری به نام ایران در دو چهره‌اند. پایان داعش، فراز و نشیبی خواهد داشت که فقط با وحدت کلمه و در سایه وفاق ملی می‌توان بر آن غلبه کرد. اگر برجام با مانع تراشی‌ها مواجه شده است، چیدمان «پساداعش» نیز کمتر از آن دچار دست‌اندازهای سیاسی و نظامی نخواهد بود.

سیاستمداران زیرک و فرماندهان نظامی شجاع، وارد منازعه‌ای نمی‌شوند که شکست نتیجه آن باشد. آنان با مدیریت قابلیت‌ها به بهترین نتایج ممکن دست می‌یابند. سیاست و دیپلماسی، هنر دستیابی به راه حل است خصوصاً در هنگامه‌های سخت و دشوار. برجام، هنر دستیابی دستگاه دیپلماسی به راه حل خروج از بحران بود. پیروزی بر داعش نیز نبوغ نظامی ایران، در انجام کارهای ممکن بود.

اما این همه ماجرا نیست. نباید مشغول غنایم شد و قله دیدبانی اُحُد را ترک کرد. هنوز مشکلات و پیچ‌های بسیاری پیش روست. نه ماجراهای منجر به برجام و نه توطئه‌های عامل بروز داعش، هیچ یک به پایان نرسیده است. توطئه‌ها و دسیسه‌های جدید سیاسی و نظامی در پوشش‌های مختلف، در راه است.

همان گونه که در دیپلماسی، عرصه‌های جدیدی برای تحت فشار قرار دادن ایران پیگیری می‌شود، در میدان نظامی نیز گشودن جبهه‌های مختلف هدف خصم است که عبور از آنها فقط با همدلی همگانی و وحدت کلمه میسر خواهد بود. نکته آنکه حفظ و تأمین منافع ملی یک اصل پایدار و فراجناحی بوده و اصلاح‌طلب و اصولگرا نداشته و ندارد.
دو سردار دیپلماسی و نظامی ایران، قهرمانان یک صف و یک جبهه‌اند که حضور آنان در بسترهای متفاوت عامل سربلندی ایران و ایرانی گردیده است. این دستاوردی است که آسان به دست نیامده و باید با آگاهی و عقلانیت آن را حفظ کرد.
*کارشناس مسائل خاورمیانه
منبع: روزنامه ایران 05/09/1396
پژوهشم**1197**