خبرگزاری مهر– گروه هنر- عطیه موذن: باشگاه فیلم سوره در سال ۹۳ راه اندازی شد و محمدرضا شفاه به عنوان مدیرعامل آن منصوب شد. در این باشگاه جمعی از جوانان سینماگر حضور دارند که به ساخت فیلم در حوزه های مختلفی مشغول هستند.

این مرکز تاکنون آثار موفقی را هم تولید کرده است که مورد توجه قرار گرفته اند از جمله می توان به آخرین آنها نماهنگ «ارغوان» اشاره کرد که با موضوع شهدای مدافع حرم و فرزندان آنها ساخته شد و توجه مقام معظم رهبری را هم به دنبال داشت.

فعالیت های این باشگاه باعث شد تا از محمدرضا شفاه مدیرعامل باشگاه فیلم سوره و همچنین حسین دارابی کارگردان فیلم «علمک» و مهدیار عقابی کارگردان «ارغوان» دعوت کنیم تا با حضور در نشستی در خبرگزاری مهر با آنها درباره فعالیت های این مرکز، ویژگی های اعضای آن و فیلمسازانی که با آنها همکاری می کنند صحبت کنیم.

بخش اول این گفتگو به دایره ارتباطی این باشگاه با فیلمسازان اختصاص یافت و اینکه چه کسانی با چه نگاهی می توانند در باشگاه فیلم سوره حضور پیدا کنند. در این بخش اشاره شد که اگرچه اعضای این باشگاه از نگاهی مشترک در هدف برخوردار هستند اما گاهی اختلاف نظرهای ۱۸۰ درجه ای با یکدیگر دارند.

قسمت دوم و پایانی این گفتگو نیز به فعالیت های باشگاه در آینده اختصاص یافت و اینکه قرار است به چه موضوعاتی پرداخته شود و همچنین به تقدیر رهبری از آثار این باشگاه اشاره شد و اینکه این تقدیر چقدر کار آنها را سخت تر خواهد کرد.

با ما قسمت پایانی این گفتگو را می خوانید:

*باشگاه فیلم سوره سه سالی است که در حوزه ساخت فیلم و نماهنگ فعالیت دارد اما برای مخاطبی که از بیرون می خواهد به این باشگاه وارد شود چه مانیفستی وجود دارد که بتواند با باشگاه سوره و محورهای کاری آن آشنا شود؟

محمدرضا شفاه: بگذارید ابتدا درباره لفظ باشگاه توضیح دهم و اینکه ما و نوع فعالیت باشگاهی و بنگاهی داریم. مهمترین و موثرترین هدف یک باشگاه این است که نیروی انسانی تربیت کند در حالی که هدف بنگاه به خروجی تولید محصول است. در فعالیت باشگاهی این مهم است که چه کسی تربیت می شود یا به نوعی شما هزینه خود را برای چه فیلمسازی صرف می کنید که هدف ما تقویت نگاه است.

*این تقویت نگاه به معنای همان نگاه مثبت به نظام است که پیش از این گفته شد؟

شفاه: ببینید نگاه مثبت به نظام یعنی با حسن نیت به کشور نگاه شود. ما در شرایطی زندگی می کنیم که بسیاری از مردم از ایرانی بودن و نه نظام فاصله گرفته اند. متاسفانه اکنون چنین وضعیتی در جامعه دیده می شود. در سینمای ما هم این افراد زیاد هستند. به نظر من همه آن کسانی که به دنبال رفتن از ایران هستند و عنوان می کنند که در این کشور نمی توان کاری کرد، چه بخواهند و چه نخواهند نسبت به ایرانی بودنشان دچار تردید شده اند.

*اجازه دهید با شما مخالفت کنم چراکه فکر می کنم لزوما همه مهاجران با این استدلال ایران را ترک نکرده اند.

شفاه: منظورم عده ای که از روی ناچاری از ایران رفته اند، نیست بلکه کسانی هستند که فضا و موقعیت لازم برای کار کردن را دارند. مثالم را عوض می کنم. عده ای هستند که دائما ورد زبانشان این است که همه چیز بد است و نگاهشان نسبت به همه پدیده ها منفی است، این افراد در باشگاه جایی ندارند. به همین دلیل است که ما در باشگاه به دنبال افراد اهل می گردیم. فرد اهل در یک معنای کلی که مسلما مسلمان هم هست و احتمالا نماز هم می خواند چون او امید دارد. ما دنبال افرادی هستیم که توکل داشته باشند. به طور مثال ما ابدا به دنبال این نیستیم که بگوییم امسال افرادی که به اقتصاد مقاومتی فکر نمی کنند وارد باشگاه نشوند و اتفاقا ما شخصی مثل محمدرضا خردمندان را داریم که مهمترین دغدغه های او مسائل جزئی اجتماعی است. فیلمی هم که قرار است امسال تولید کند اثری اجتماعی است که اتفاقا وجوه تلخی هم دارد.

ما در باشگاه در ژانرها و فضاهای مختلفی کار کرده ایم. به طور مثال در حوزه شهدای مدافع حرم و ولادت امام زمان(عج)، کار ساخته ایم، ما اثری مذهبی تولید کرده ایم که بسیار شاد بوده است و یا «ارغوان» اثری مذهبی آمیخته با مسایل سیاسی روز بود که به لحاظ جریان سازی آنقدر قوی بوده است که سایت های اسرائیلی و وهابی و یا العربیه به آن واکنش نشان می دهند. به طور مثال فیلم قبلی آقای دارابی به اسم «کرایه ها» یک کار کاملا اجتماعی بود که به فردی می پرداخت که روی گرفتن کرایه بسیار حساس بود. این فیلم یک موضوع اجتماعی است و عده ای به ما می گویند این موضوعات به شما حزب اللهی ها چه ارتباطی دارد. اتفاقا این موضوعات به ما ارتباط دارد و ما معتقدیم که باید به شدت در همه این حوزه ها کار کنیم. ما اکنون در حال نگارش در حوزه های طنز و وحشت هستیم، در حوزه اجتماعی فعالیت داریم و تیزرهای فرهنگی بسیاری تولید کرده ایم. ما آثاری مثل انیمیشن «پدر» را داشته‌ایم (که یک پالتو را در هوای طوفانی نشان می دهد) که البته این کار محصول تیم ما در زمانی دیگر است اما می خواهم بگویم هویت فیلمسازان باشگاه پیش از این شکل گرفته بود.

*شاید کسی نداند آن انیمیشن به پیشینه جمعی شما بازگردد. در این جمع چه عناصری مشترک است؟

شفاه: جمع فیلمسازان ما در مبانی با یکدیگر مشترک است و یکی از این مبانی این است که قرار نیست فیلم ها ما مخاطب را نسبت به جهان پیرامون و حکمت جاری در این جهان بدبین کند. ما جمعی هستیم با نگاه و ایدئولوژی مشخص درباره دنیا، عالم، نظام جمهوری اسلامی و حتی دین و اصلا هم نگاه و اعتقادمان را سانسور نمی کنیم و از اینکه به ما حزب اللهی گفته شود ابایی نداریم اما به دنبال این هم نیستیم که به شخصی بگوییم حزب اللهی نیستی پس نمی توانی به اینجا وارد شوی. با این حال این انجمن فضای کاری مشخصی دارد که در حکم من آمده است و مسلما هر کسی نمی تواند در این فضا ورود پیدا کند در عین اینکه ممکن است دوستی مان هم در بیرون از باشگاه ادامه داشته باشد. ما پای نگاه خود ایستاده ایم و برای آن کار خواهیم کرد. با این حال ایستادگی ما پای اعتقادمان به این معنا نیست که به به طور مثال به حوزه های اجتماعی بی توجهی کنیم و بگوییم به ما ربطی ندارد که قیمت میوه ها چقدر بالاتر رفته است؟ بنابراین اگر منطقه ای خشکسالی بشود به ما ارتباط دارد همانقدر که مسائل سیاسی هم به ما ارتباط دارد.

*اولویت های کلی شما در موضوعاتی که برای تولید پیگیری می کنید، چیست؟

شفاه: پیش از این به این صورت نبوده است که اولویت هایی کلی را در نظر بگیریم و این ضعف ما بوده است اما باید مشخصا در این حوزه وارد جزئیات شویم. ما اکنون وارد سال سوم تاسیس باشگاه فیلم سوره شده ایم. سال سوم سال ثبات است و سالی است که باید برای یک مجموعه برنامه ریزی های کلان تری انجام شود. برنامه ریزی های ما هم در شکل اولیه انجام شده است و حالا باید جهت دهی پیدا کند. به طور مثال بحث شهدای مدافع حرم یکی از موضوعاتی است که در لایه های زیرین سایر موضوعات در جامعه مغفول مانده است. عده ای هم این وسط با طرح شدن این مباحث می پرسند که این مسائل چه ارتباطی با آنها دارد و ما فکر می کنیم که چه قسمتی از این مبحث باید برای مردم باز شود تا ضروری بودن جنگ و دفاع در منطقه را متوجه شوند. ما این نقاط را پیدا کرده و بر آن اساس فیلم، کلیپ  و تیزر می سازیم تا به همدل شدن مردم در یک موضوع کمک کنیم و به افکار جهت دهی مثبتی بدهیم چرا که افکار عمومی ابتدا باید نسبت به یک اتفاق توجیه شود. یکی از مشکلاتی که ما سال هاست در حوزه رسانه با آن مواجه هستیم این است که مردم نسبت به اتفاقات پیرامون خود توجیه نیستند و در بسیاری از مواقع درگیر دغدغه های شخصی خود هستند.

* بنابراین قرار است باشگاه فیلم سوره افکار عمومی را در موارد مشخص، نسبت به موضوعات مورد نظر هدایت کند.

شفاه: بله دقیقا. در واقع هر مجموعه تولید آثار هنری باید از نقطه ای به بعد به این فکر کند که موضوعات و اولویت های مورد نظرش چیست که ما تا امسال این کار را انجام ندادیم که البته دلیلش این نبود که به این کار اعتقادی نداشتیم بلکه فکر می کردیم هنوز در مرحله ای نیستیم که بخواهیم چنین کاری انجام دهیم. ما تازه خود را پیدا کرده ایم و در هر صورت به نظرم برنامه ریزی کار سختی است چون بخشی از هنر کاری فردی و ذوقی است و نمی توان کسی را موظف کرد که چه سوژه ای را کار کند.

حسین دارابی: فکر می کنم کارکرد سینما در دنیا همین است. به طور مثال هالیوود به عنوان یک صنعت فیلمسازی بسیار قوی در نظر گرفته می شود و امکان ندارد هالیوود یک سال بدون هیچ دغدغه ای روی فیلم سرمایه گذاری کند. اتفاقا این کارکرد سینماست که متاسفانه در کشور ما چنین کارکردی وجود ندارد. اگر به تولیدات هالیوود دقت کنیم می توان فهمید که این نهاد، سیاستگذاری داشته است و بر این اساس فیلم های اسکار یک سال خود را انتخاب می کند. اگر چه داشتن این دغدغه و هدف خواسته ما است در عین حال رسیدن به چنین هدفی بسیار سخت است.

مهدیار عقابی: استنباط شخصی من این است که که رسالت اصلی باشگاه فیلم سوره تربیت نیرو و تربیت سینماگر جدی است اما چون باشگاه با بیت المال طرف است سوژه خود را نیز به گونه ای طراحی می کند که این بودجه بیت المال دور ریخته نشود.

شفاه: ما در مرحله تربیت نیرو دست سینماگران را بازتر می گذاریم و به آنها کمک می کنیم که میان اولویت هایشان یکی را انتخاب کنند زیرا به خروجی نهایی تولید و هزینه ای که برای آن می شود فکر می کنیم. ما ابدا مثل بعضی نیستیم که فیلم می سازند تنها به این دلیل که ساخته باشند. ما فیلم می سازیم تا حرف خوبی را بیان کنیم و می خواهیم حرفمان مشتری داشته باشد اگر فیلمی نفروشد حرفمان آن هم شنیده نمی شود پس اساسا کار بیهوده ای است که چنین فیلمی ساخته شود. اعتقاد ما این است که پول نفتی که دریافت می کنیم و بودجه ای که به فیلم ها اختصاص می دهیم به گونه ای باشد که یک فیلم سرمایه خود را برگرداند و حتی به مجموعه هم سود برساند.

*امسال قرار است در چه حوزه هایی و با چه موضوعاتی ورود پیدا کنید؟

شفاه: ما امسال در حال نگارش متونی در زمینه های مختلف هستیم. نگارش بعضی از فیلمنامه هایمان هم به پایان رسیده است. اثری را برای نوجوانان داریم که فضای طنز دارد و در حال نگارش سیناپس است. اثری اجتماعی و جدی هم داریم. کار سوم ما هم که محمدرضا خردمندان ساخت آن را برعهده خواهد گرفت یک اثر اجتماعی است که یک نوجوان در محوریت آن قرار دارد و از لحنی جدی برخوردار است. در کنار این سه فیلمنامه بلند، آثار دیگری هم در حال نگارش هستند. همچنین امسال بنا داریم یک یا دو کار به طور جدی در حوزه فیلم کوتاه دنبال کنیم. امسال چند کار کوتاه و چند اثر داریم که در کارگاه تجربه باشگاه سوره تولید خواهد شد. ما دفتر فیلمنامه ای داریم که در تلاشیم در آن متن هایی را که برای سال آینده قرار است نوشته شود در آن دفتر برنامه ریزی شود. یکی از برنامه های ما این است که سال آینده حتما یک سریال داشته باشیم. اینطور باید گفت که باشگاه سوره در این دو سال کارهای زیرساختی خود را انجام داده است و از سال ۹۵ ورود باشگاه و فیلمسازانش به سینمای بلند را خواهیم داشت و همچنین در حوزه های مردمی تر مثل سینما، سریال و مینی سریال تولیدات بیشتری خواهیم داشت.

*با توجه به اینکه قرار است حوزه کاری خود را گسترده تر کنید برای حرفه ای تر کردن و بالا بردن کیفیت و جذابیت آثار چه برنامه ای دارید؟

دارابی: ما هفته ای یک فیلم می بینیم و درباره کارگردان و اثر صحبت می کنیم و هر دو هفته یک بار هم یک نفر از کارگردانان بزرگ سینما را دعوت می کنیم و به طور مثال با وی درباره فروش آثار صحبت می کنیم.

شفاه: ما پروسه فیلمسازی را کاملا طبیعی و طولی طی کردیم و یک باره تصمیم نگرفتیم که وارد سینمایی بلند شویم. ما کارهای دیگری هم داریم که تجربه های حرفه ای هستند اما در فرمتی کوتاه تر.

عقابی: «راه نیمه شب» تجربه ای است که هم می توان به عنوان یک سکانس از یک اثر سینمایی از آن یاد کرد هم اینکه ساخت یک تیزر سینمایی برای رمانی با همین نام است. این کار بسیار حرفه ای است و با عوامل سینمایی و حرفه ای جلو می رود. «راه نیمه شب» ۷ تا ۸ دقیقه از یک کار سینمایی است و منظور فیلم کوتاه دانشجویی نیست.

شفاه: فیلم «دایو» که آقای دارابی ساخت از همین کیفیت سینمایی برخوردار بود و می توان گفت بخشی از یک کار بلند بود. او تلاش کرد تا پلان به پلان کار را سینمایی درآورد. همچنین وقتی عقابی «ارغوان» را می سازد به دلیل پیشینه ای است که قبل از آن دارد. زمانیکه «اشتیاق» را می سازد کسی از او انتظار ندارد دو روزه کار کند هرچند «اشتیاق» هم یکی از بهترین کارهای اوست اما او «ارغوان» را در دو روز ساخت.

*این محدودیت زمانی به چه دلیل بود؟

عقابی: بودجه برای دو روز تعریف شده بود و بیشتر از این نمی رسید.

شفاه: بودجه ای که تعیین شده بود فقط برای دو روز مناسب بود و با طولانی شدن روزها هر یک نفر که سر صحنه می آمد باید هزینه جدیدی دریافت کند.

*حالا که به «ارغوان» اشاره کردید باید این سوال را پرسید که چقدر قرار است در تولید آثاری مثل «ارغوان» به سمت کیفیت و حرفه ای تر شدن حرکت کنید؟

شفاه: یک نکته ای وجود دارد و آن، این است که قاعده سینما آنطور که به نظر می رسد در فن آن نیست بلکه قاعده سینما دلی است. مثالی بزنم، من با کارگردانانی کار کردم که تکنیک را به خوبی کار می کردند اما هیچ گاه مردم با دیدن آن آثار دچار حس خوبی نمی شدند. کارگردان خوب کسی است که فن را آموخته، هضم کرده باشد، در ناخودآگاهش نفوذ کرده باشد و بعد با دلش تصمیم بگیرد که قرار است چه بگوید. آن وقت اثر به یک کار خوب تبدیل می شود.

*البته منظور من تکنیک صرف نیست بلکه نگاهی است که کمک کند تا مخاطب یک اثر بیشتر شود. به طور مثال نگاهی که کمک کند نماهنگی مثل «ارغوان» که شاید مخاطب خاص تری دارد مخاطب عمومی تری پیدا کند.

شفاه: زمانیکه «ارغوان» ساخته شد من سر میز تدوین به عقابی گفتم حس بسیار خوبی به کار دارم و بعد خاطرم آمد زمان های بسیاری حس خوبی به کار داشته ام اما اتفاق مهمی برای آثار رخ نداده است. برعکس آن هم «علمک» بود وقتی فیلمنامه را خواندم فکر کردم فضای طنزی دارد و ساختش جالب است اما فکر نمی کردم که اینقدر مورد استقبال قرار بگیرد. «علمک» درنهایت یک کار داخلی است و ما باورمان نمی شد در یک جشنواره خارجی آن را ببینند و حتی ایمیل بفرستند مبنی بر اینکه سالن نمایش پر بوده است. مسلما «ارغوان» هر گونه که ساخته شود به دلیل مضمون آن مورد فهم همه مردم جهان قرار نگیرد. من آشنایی دارم که هر اثری که می سازم به او هم نشان می دهم، زمانیکه این فرد «ارغوان» را دید چندان استقبال نکرد و حتی گفت چنین آثاری را نسازیم. بعد از تقدیر رهبری از نماهنگ دوباره او را دیدم  و خواست این فیلم را مجدد ببیند.

موضوع «ارغوان» به گونه ای است که در همین کشورهای منطقه و خاورمیانه مخاطب دارد و دیده می شود و اتفاقا خود ما هم بیشتر از این انتظاری از آن نداریم. نماهنگی که العربیه به آن واکنش منفی نشان می دهد تاثیر خود را گذاشته است. از طرف دیگر «ارغوان» به دلیل بکر بودن موضوعی و پرداختن به فرزندان شهدای مدافع حرم دیده شد. شاید اگر با همین قوت درباره موضوعی مثل شهدای جنگ کار می ساختیم کمتر دیده می شد. البته معتقدم «ارغوان» واقعا از تکنیک عبور کرده است؛ اینکه شما در خلوت خود بخواهید واقعا برای شهدای مدافع حرم کاری کنید و البته شما باید کار خود را بلد باشید و بعد نتیجه می گیرید.

*یکی از نقاط قوت این کار این بود که نوعی قصه گویی داشت و سوال من این است که چقدر تعمدی به این سمت حرکت می کنید؟

عقابی: یکی از مسایلی که در این سال ها با آن مواجه بودیم این است که بیشترین تلاش سازندگان روی فرم کار بوده است. فرم جزیی از کار و سینماست اما باید در اختیار مفهوم دیگری یعنی قصه گویی باشد. زمانی که قرار است در روز شهادت حضرت زهرا (س) تلویزیون اثری پخش کند آنقدر افراط می کند که مخاطب تلویزیون را خاموش می کند اما اتفاقا می توانیم تصاویری پر رنگ و لعاب نشان دهیم که این فرم مخاطب را جذب کند؛ کاری که خود من در یکی از نماهنگ هایم با عنوان «بارانی شو» داشتم. در کاری مثل «ارغوان» ما سراغ تعریف کردن قصه رفتیم. در حالیکه نماهنگ هایی با این مضمون بیشتر به صورت فرمیک و با مضمون لبیک ساخته شده است اما خود من دوست داشتم وارد یک کار داستانگو شوم چراکه مخاطب داستان دوست دارد. ممکن است همکاران خود ما در هنگام دیدن یک اثر به جلوه های ویژه آن توجه کنند اما مخاطب عادی به این مسایل توجهی ندارد.

دارابی: یکی از مشکلات ما در این سال ها این بوده است که شدیدا دچار فرم بازی شده ایم. ما در باشگاه فیلم سوره می خواهیم قصه تعریف کنیم و حرف خوب بزنیم. یکی از راهکارهای جذب مخاطب به سینما این است که قصه تعریف کنید که البته باید با فرمی خوب هم همراه باشد.

شفاه: مضمون خوب در دل یک قصه خوب که خوب هم تعریف شود.

دارابی: من بارها دیدم که مردم فیلمی را در سینما دیده اند و بعد گفته اند که اثر خوبی نبوده است و با وجود اینکه تقید مذهبی نداشته اند، گفته اند که چقدر سینما بد شده است چون مردم اصولا به فطرت خود بازمی گردند. بسیاری از فیلم هایی که مضمون خیلی بدی دارد در خود هالیوود هم از مخاطب برخوردار نیست و برعکس فیلمی مثل «همشهری کین» اگرچه به لحاظ تکنیک خوب است اما مضمونی دارد که مخاطب آن را هم زیادتر می کند. چه کسی می تواند بگوید «پدرخوانده» خوب نیست همه این فیلم ها می توانند با مخاطبان زیادی ارتباط برقرار کنند.

شفاه: ببینید نماهنگ «ارغوان» دومین کار باشگاه بود که مورد عنایت حضرت آقا قرار گرفت البته ما مفتخریم و این عنایت مدال افتخاری است که بر سینه مهدیار عقابی نصب می شود و ما به داشتن چنین کارگردانی با همه ضعف های این نماهنگ که می توان درباره اش حرف زد افتخار می کنیم. فکر می کنم اتفاقا چون رهبر معظم انقلاب روی آن نظر داشتند بیشتر باید فیلم را نقد کرد و باید ببینیم که چگونه می توان اثری بهتر ساخت. من و آقای عقابی بعد از تقدیر رهبری این نقد را انجام دادیم و من گفتم وقتی رهبر معظم بیان می کنند که اثری خوب است یعنی مسیر را تعیین می کنند و اینکه باید چگونه در این حوزه کاری انجام داد. غره شدن در این حوزه اولین اشتباه است و اتفاقا باید دید که چقدر محصول در این حوزه کم است که ایشان محصول ما را مورد توجه قرار می دهند. بنابراین ما حتما موظف هستیم که اثری بهتر از این بسازیم. ما طی جلسه ای با یکدیگر فکر کردیم که از این به بعد محتوای ما چه باید باشد؟ آیا فقط باید به شهدای مدافع حرم بپردازیم که حتما اینطور نیست. باید پیدا کنیم که رهبر انقلاب چه فرمی مدنظرشان است چون من اعتقاد دارم ایشان هنر را می شناسند و حتی قبل از اینکه رهبر و رییس جمهور شوند فردی فرهنگی بوده اند. بنابراین نکات حوزه هنر را می دانند و مطالعه بسیاری هم داشته اند. ما خود را به این اقناع نکردیم که بخواهیم اعلام کنیم آقا خطابشان با ما بود.

عقابی: اتفاقا کار ما از این به بعد سخت تر هم شد.

شفاه: عقابی از آن روز مصمم تر شد. آقا لطف کردند که کار ما را دیدند چون کار ما ارزشی نداشت و اینکه ایشان «ارغوان» را مورد لطف قرار دادند به این دلیل است که می خواهند مسیر را نشان دهند. اثر قبلی کار «علمک» آقای دارابی بود که در برنامه «ثریا» پخش شد و بدون اسم بردن از اثر خاصی از برنامه و کارها تقدیر شد و حضرت آقا فرموده بودند که سلام مرا به فیلمسازان جوان برسانید. نماهنگ «ما ایستاده ایم» نیز از دیگر آثاری بود که توسط رهبر انقلاب تقدیر شد. این کار توسط محمدباقر مفیدی کیا ساخته شد و آن تقدیر منجر به این شد که قسمت دوم این نماهنگ هم ساخته شود. حرفم این است که همه این تقدیرها نشان می دهد که ما کار سختی را در پیش داریم و اگر مغرور شویم به زمین می خوریم. اتفاقا جایی برای غرور وجود ندارد و بیشتر باید احساس مسئولیت کنیم. از طرف دیگر اثری مثل «ارغوان» با کمک بسیج ساخته و با کمک تلویزیون پخش شد و مجموع این زنجیره است که مورد تقدیر قرار گرفته است. من می دانم آقا چون نظام را چیده اند و مردم به آن رای داده اند به شدت بر همکاری های این شکلی اصرار دارند. افتخار ما این است که با بسیج کار می کنیم و شبکه های تلویزیونی آن را پخش می کنند.

دارابی: ما ادعایی نداریم که خیلی افراد بزرگی هستیم اما ادعا داریم که می خواهیم کارهای بزرگی انجام دهیم. ما ادعا داریم که اراده قوی داریم که می خواهیم کاری انجام دهیم.