به گزارش پایگاه اطلاع رسانی شهدای مدافع حرم به نقل از شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛  به نقل از چشم برخوار، وقتی پای عشق در میان است انسان کر و کور می شود، عاشق آنقدر در بی تابی خود بی تاب می شود که گویی در این کره خاکی معبودی جز لیلی نیست اما در این دنیای امروزی که دل ها پر شده است از عشق های پوچ و گذرا، کسانی هستند که دل را خرج معبود واقعی می کنند، کسانی که انسانیت چشمشان را کور کرده است و می روند تا نباشند برای بودن دیگران…

آری؛ اینان شهدای مدافع حرم اند، گویی عاشقی در این وادی پیر و جوان و خرد و کلان و ایرانی و غیر ایرانی نمی شناسد و زمانی که بر تار و پود قلبی حاکم شود، بی درنگ قلب را تسخیر می کند، آنچنان که دل، رهسپار عشق می شود.

شهید محمدجمعه رسولی اولین شهید مدافع حرم از تیپ فاطمیون در شهرستان برخوار هم این گونه ره دلدادگی در مسیر دختر حیدر کرار را سپری کرد و آنچنان عشق به شهادت او را کور کرد که در این مسیر از هر آنچه که داشت، گذشت فارغ از دلتنگی های برادر کوچکش محمدحسین، که این روزها به شدت دلتنگی می کند و چشم به راه برادر است. برادر است دیگر؛ در انتظار برادر، شاید بی ارتباط نباشد به انتظار برادرانه حسین برای ابالفضل بی دست.

محمد حسین وابسته برادر بوده و این روزها غم فراق برادر او را دلتنگ کرده و فقط مزار محمدجمعه است که قلب کوچک او را تسکین می دهد.

اما دغدغه این روزهای محمد حسین و خواهرش زیباگل، موضوع تحصیل آن هاست که هنوز حل نشده و موفق نشده اند در هیچ مدرسه ای ثبت نام کنند، بنا بر این از مسئولان مربوطه درخواست می کنیم در اسرع وقت به این موضوع رسیدگی کنند تا این خواهر و برادر بتوانند به زودی ثبت نام خود را انجام داده و در سال تحصیلی فعلی، به تحصیل بپردازند.