به گزارش پایگاه اطلاع رسانی شهدای مدافع حرم به نقل از خبرنگار سیاسی شفاف در سالهای گذشته رویکرد عربستان در منطقه با هدف تحت فشار قرار دادن ایران موجب نارضایتی سایر کشورهای منطقه هم شده که البته برخی از این کشورها مانند قطر در این وضعیت و با ملاک قرار دادن واقعیت از گروه عربستان و عهم پیمانانش خارج شدند تا به قیمت تحریم هم که شده استقلال سیاسی خود را حفظ کنند.

رویکرد عربستان در مواضع سوریه و عراق هم قابل تأمل است. سعودیها با یک و بام و دو هوا کردن ابتدا پس از 27 سال وارد عراق می شوند و سپس با با انتصاب ثامرالسبهان به عنوان سفیر سعی در دخالت در امور داخلی عراق را داشتند که موفق نشدند و السبهان از خاک عراق خارج می شود. عربستان به خوبی دریافته بود که با منابع نفتی عراق می تواند اروپا تا امریکا را در صورت همکاری مشترک فتح کند اما این اتفاق نیفتاد. حمایت تلویحی عربستان از استقلال کردستان عراق سبب شد تا عراقیها بیش از پیش در حال عربستان مراقبه کنند. البته  سعودیها در ظاهر نشان می دادند که با این همه پرسی مخالفند اما در ادامه ی تحرکات مداخله جویانه با لابیهای اسرائیلی برای این همه پرسی دیدار و گفتگو داشتند.

اگر کمی به عقب تر برگردیم افزایش تولید نفت در کشور عربستان افت شدید بهای جهانی آن را در پی داشت تا جاییکه بسیاری از هم پیمانان عربستان به ادامه ی سیاست تولید مازاد نفت عربستان معترض شدند. این سیاست تنها بخاطر تحت فشار دادن ایران آن هم در شرایطی که سخت ترین تحریم ها علیه کشورمان اعمال می شد بود. سال 2014 و اوایل سال 2015 سال کابوس نفتی بود که البته بعد از اینکه عربستان خودش هم از این افزایش تولید و سیر نزولی دچار آسیب شد در جلسه ی اوپک به پذیرفتن حد نصاب تولید تن داد تا منطقه بیش از این تحت فشار قرار نگیرد.

حضور عربستان در یمن نیز از جمله مواردی بود که که در نهایت سازمان ملل با همه فشاری که بهخودش وارد می دید علیه سیاستهای متخاصمانه ی عربستان بیانیه داد و عربستان را  محکوم کرد. کشتار قریب به 7 هزار نفر از مردم یمن ماحصل اعمال اصلاحات در یمن بود که البته این پرونده ی عربستان هم با شکست روبرو شد.

سوریه شاید منطقه ای بود که عربستان باور داشت با حضور در آن میتواند به یک پایگاه در کنار امریکا دست پیدا کند. اما حضور هوشمندانه ی ایران در سوریه مانع از به تحقق پیوستن این رؤیا شد. در نهایت  عربستان به قبول سوریه با حضور بشار اسد تن داد و این موضوع را تنها باید در بازی گردانی ایران در عرصه ی یسن المللی دانست.

مجموع این اتفاقات سبب شکل گیری موجی از نارضایتیها از عربستان در شورای همکاری خلیج فارس شد. عربستان برای احیای خود و برای اینکه خودش را به کشورهای خلیج فارس اثبات کند زمین بازی را عوض کرد و از روسیه سر در آورد تا تلنگری به امریکا زده باشد که علیرغم اینکه میلیاردها دلار از آن سلاح خریده اما حمایتهایش چنگی به دل عربستان نزده است. سفر به روسیه فروش سامانه موشکی اس 400 را به این کشور را به همراه داشت تا شاید در چندسال اخیر جزو معدود تصمیمات مستقل عربستان در عرصه بین المللی باشد.

باج دادن به امریکایی ها سبب نشد تا امریکا نقشی در کم کردن بدهی های عربستان داشته باشد و اگر همینطور ادامه داشته باشد آل سعود را باید یک بازنده ی ورشکسته ببینیم.

وقتی سعد حریری در لبنان گروگان گرفته شد تا در شرایط فشار هم مجبور به استعفا شود و هم سخنرانی از پیش طراحی شده باشد شاید سعودیها فکر نمی کردند که در هر کلمه از نمایشنامه ی حریری خودشان را هدف گرفته اند و جز این هم نبود.

با پیش بینی شکست سعودی ها در همه ی معادلاتی که بر هم زده بودند آنها برای راضی نگه داشتن و آرام کردن اوضاع داخلی با فاصله گرفتن از تفکرات سلفی- وهابی به اصلاحات داخلی دست زدند. در واقع هریک از این اصلاحات یا چاشنی ها بعد از یک بازده ی زمانی مشخص در این منطقه ی عربی اعمال شد.

دادن حق رأی به زنان ، اجازه ی ورود به ورزشگاه ، سفر بدون اجازه ی ولی، اجازه ی رانندگی به زنان و برخی تصمیمات دیگر که تنها برای نزدیک شدن به امریکا و اینکه با فرمان امریکایی پیش رفته باشد در دستور کار قرار داد.

اصلاحات رضاخان هم بعد از اولین سفرها به اروپا اتفاق افتاد که در نهایت موج این اصلاحات خود رضاخان هم درنوردید. اجرای طوفان گونه ی تحولات اجتماعی در توده ای که به ساکت ماندن و ندیدن عادت داشتند سبب شد که مردم با شناخت ایدئولوژی در مسیر مطالباتی که خود به دنبالش هستند قرار بگیرند نه تحولاتی که به آنها تحمیل می شود.

محمد بن سلمان هرچند شروع به اصلاحاتی در عربستان کرد اما فرق این اصلاحات  با رضاخان در دوره ای است که این اصلاحات انجام میشود. توده ی عربستان سعودی بعد از تغییرات برق آسای اجتماعی که تنها جنبه ی ظاهری می تواند داشته باشد به سرعت مطالبات مدنی خود را پی خواهند گرفت. اتفاقی که برای رضاخان چندسال طول کشید ممکن است برای شاهزاده ی جوان و نسل سوم آل سعود خیلی کمتر از اینها باشد.